Riquewihr en Hunawihr - l'Église fortifiée

Riquewihr krijgt in de groene Michelingids het maximale aantal sterren, vanwege de authenticiteit. Het stadje heeft niet geleden onder verwoestende branden, overstromingen of oorlogen. De straten zijn zoals ze waren.

We waren hier jaren geleden geweest. Toen kon je niet genieten omdat het te druk was.

Ja, er waren nu wel toeristen – maar parkeerplaatsen waren ruimschoots vrij en je liep zeker niet over de hoofden. Geen invasie van bussen.

↑Eerst koffie.

Ja, er is een overvloed aan kunstateliers, exposities, souvenirwinkels en andere toeristen trekkers.

Ik probeer me daar niet aan te storen. 

Normaliter ziet dit zwart van de (bus)toeristen die zich verdringen om een glas Elzasser te proeven.

Schoss Würtemberg

Wel Amerikanen, die de weg naar hun bus niet konden vinden, en duidelijk één uur hadden gekregen om Riquewihr te verkennen. Europa in een week.

Ik vond het heerlijk om door de historische steegjes te slenteren. Manlief had het met het lastige trekkertje al snel gezien. Zij vonden een bankje en lieten mij mijn gang gaan.

Dit was ooit een kerk

Vervolgens reden we via een soort fietspad naar Hunawihr. De bijzondere (gefortificeerde?) kerk stond op mijn verlanglijstje. Ik liep naar boven met Jacky.

Van binnen stelt het niet veel voor, maar het is een imposant bouwwerk en de vergezichten zijn indrukwekkend. Ook dit had ik niet willen missen.

Schitterend uitzicht.

Bijzonder bouwwerk.

↓Op de parkeerplaats stonden twee campers naast elkaar

Er werd flink gekookt door de vrouwen. Het rook in ieder geval heerlijk.

De twee mannen genoten luidruchtig van de wijn. Toen we wegreden zag ik maar liefst drie lege flessen naast de camper staan.

Ik hoop dat ze eerst hun roes hebben uitgeslapen voordat ze de weg op gingen.