De rit naar het meer van Annecy liep voorspoedig. Tot
Annecy: daar belandden we in een heksenketel. Het was rond tweeën en we hadden
er 388 kilometer op zitten.
>>Ik moet even iets rectificeren. Gezien de enthousiaste verhalen van manlief over deze regio in de Savoie dacht ik serieus dat hij hier eerder geweest was. Niet dus!<<
Het was een gekkenhuis langs het meer op deze warme zondag. Maar we vonden
de uitgekozen camping. Godzijdank hadden we niets gereserveerd.
Manlief reed naar de receptie. Er was niemand.
Ik belde en er verscheen een vriendelijke dame, die zei dat dit niet de ingang van de camping was.
Ik hoorde een vloek in de auto. Manlief moest achteruit manoeuvreren door een smalle ingang om op een even smalle weg uit te komen. Ze liep met ons mee naar de camping, wat een heel stoffig, oneffen terrein bleek te zijn met veel bomen.
Gelukkig hadden we auto en caravan in het begin laten staan en waren we te voet
het terrein gaan bekennen.
We vonden het niks. En (beloofd) 500 meter van het meer was
het geenszins.
Met slippende banden wisten we de helling te overmeesteren.
Weg uit dit gat.
De volgende camping lag ook afgelegen en leek ons, met
zwembad, te druk. Het was trouwens overal een gekrioel van lopers, fietsers en
motoren. We werden er gek van.
Okee, toen een grote camping aan het meer. We waren moe, hadden het warm en waren het zat.
Maar hier belandden we in een doolhof van honderden plaatsen. De barbecues stonden zowat tegen elkaar aan.
We konden aan het meer
staan, maar toen we daar aankwamen bleek de plaats bezet door een tent. De
receptie (500 meter lopen) was telefonisch onbereikbaar. We hebben er drie
plaatsen geprobeerd, maar ze waren geen van allen naar ons zin. Een campingdorp
was echt het laatste wat we wilden.
“We gaan naar de andere kant van het meer,” opperde de
chauffeur.
Dat deden we. Maar toen zaten we ineens op een pas,
waar we niet op gerekend hadden. In een file. We moesten door. Met klamme handen nam manlief de haarspeldbochten. De Fendt liet zich langzaam meetrekken.
En toen opeens, aan de rechterkant: l’Horizon. Er
was geen ontvangst, die kwam pas om 18 uur, maar we konden een plaats uitzoeken,
wat nog niet zo eenvoudig was.
Het is een eenvoudige camping, met uitstekend sanitair, aan een drukke weg. Alleen de voorste rij heeft uitzicht over het meer, maar ze zitten
ook direct aan de lawaaierige weg (eerste foto).
We willen hier donderdag of vrijdag weer weg, voordat het
weekendkabaal weer losbarst.
Het kostte veel moeite, kracht en zweetdruppels om de caravan recht te krijgen. Als je de caravan uitstapt moet je oppassen dat je niet valt.
Gisteren zijn we hier gebleven om bij te komen.
Vandaag hebben we de bergen opgezocht. Het was een bewolkte,
nevelige dag – maar het werd een prachtige tour.
Vanwege de niet al te beste wifi, maak ik hier geen verhaal van, maar geef ik kort commentaar bij sommige foto's.
Op de kaart heb ik duidelijk de route aangegeven.
Sorry, maar ik zie dat de foto's ook niet op de juiste volgorde geplaatst zijn.
Het is niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten