Ik had bedacht vandaag eens te gaan lunchen en daar stemde manlief mee in.
We ontbeten licht: cruesli, jus d'orange en koffie.
Daarna voor een wandeling naar het strand waar we iedere dag lopen.
Manlief liep een klein stukje mee (hij heeft nog steeds last van die zweepslag). Vervolgens reed hij met de auto naar het eerstvolgende dorp.
Daar wachtte hij Jacky en mij op.
We waren vroeg op het grote strand. Er fietsten mensen.↑
↓Ik zette er, vanwege de dreigende lucht, flink de pas in.
De boten werden te water gelaten en ook de paarden waren er vroeg bij.↓
↑Clubje joggers.
↓Je kunt er niet vroeg genoeg staan: 6 juni - D-Day festiviteiten.
↑Early birds op de golfbaan.
Hier gingen wij lunchen: Le petit jardin - het kleine zusje/broertje van het zeer exclusieve la chenevière.
De entree was uiterst charmant en smaakvol.
Op de beperkte kaart stonden gerechten die makkelijk vooraf klaar te maken zijn.
Dat viel manlief achteraf op.
Een fles rosé van €36,- vonden wij nogal prijzig (keuze uit twee).
Per glas €8,-.
Wij kregen van de chagrijnige serveerster geen hapjes vooraf. Die verschenen wel op andere tafels.
De ober was erg aardig, maar hij bediende helaas een andere tafel.
Ons voorafje, tuinbonen met verse, zachte geitenkaas en een heerlijke dressing, was veelbelovend.
Maar eerlijk gezegd was ik toen al uitgegeten. Ik ben geen zware "luncher."
Manlief was zeer te spreken over de risotto.
Mijn hamburger met slappe frietjes -en vergeeld sausje was minder.
En na drie happen (ik had het vlees ertussenuit gehaald) zat ik voor de mast.
Nogmaals: een salade of een lekkere kop soep is voor mij de perfecte lunch. Van uitgebreid tafelen om 13 uur ben ik de hele dag van slag.
Madame haalde mijn bord weg terwijl manlief nog zat te eten.
Ze zou toch beter moeten weten.
Ik maakte nog even gebruik van de mooie, van parfums voorziene, wc en verlangde toen alleen nog maar naar de zeewind in mijn neus.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten