Gram halen

Terwijl mijn zieke kleinzoon op Netflix naar een tekenfilm zat te kijken, volgde ik op mijn iPad de activiteiten in de Tweede Kamer.

Er moest een nieuwe voorzitter gekozen worden.

Driemaal is scheepsrecht: Martin Bosma werd het. Verdiend.

Ik heb het nooit onder banken of stoelen gestoken op wie ik zou stemmen.

Het was Pieter Omtzigt.... totdat die zich in allerlei onnavolgbare bochten begon te wringen.

Geen premier, wel premier, geen premier.....

Dus werd het maar weer de VVD, maar dan wel justitie woordvoeder Ulysse Ellian. 

Hij stond schandalig laag op de lijst.

Dilan Yesilgöz vond ik zwak en Sophie Hermans gedraagt zich neurotisch.

Alles is pittig volgens haar.

Tijdens de debatten waren wij op vakantie, maar natuurlijk volgde ik het nieuws op de voet.

De uitslag verbaasde me niet, maar verraste me wel.

Een verdere ruk naar rechts (met NSC en BBB) was voorspelbaar, maar dat de PVV zo groot zou worden had ik zeker niet verwacht.

Als het volk gesproken heeft, dan is er altijd een terechte winnaar. Wilders had een uitstekende campagne gevoerd.

De verliezers mogen hand in eigen boezem steken.

Mea culpa: als ik geweten had wat ik nu weet - dan had ik niet op de VVD gestemd.

De fractievoorzitter van de derde partij wil ineens niet meer deelnemen aan een rechts kabinet, maar wil wel gedogen.

En dat terwijl PVV, VVD, NSC en BBB de riante meerderheid van 88 zetels hebben.

Is dit gram halen? Is 2010 nog niet weggezakt?

Toch lijkt het erop dat afgelopen donderdag een aantal kamerleden uit het rechter kamp op de PvdA/GL kandidaat hebben gestemd. 

Bosma won in de tweede ronde met 75 stemmen.

Zijn optreden was sterk, overtuigend, ad rem, kordaat en vol humor.

Een tweede overwinning voor de PVV en ja..........een grammetje halen.

Ik moet nog erg wennen aan de plek van Jesse Klaver in de Tweede Kamer.

Achter het brede gedaante van Timmerfrans valt hij in het niet. Hoelang kan hij zich inhouden?

Kijk eens naar die "blije" linkse gezichten!

Krijgen zij ooit de kans on hun gram te halen?