Knallen

 

Volgens mij begint iedereen steeds vroeger met de kerstversieringen.

 

Vroeger haalden we een week voor kerst de ballen van zolder en werd de boom op 6 januari weer afgetuigd.

 

Ook ik popel, al sinds Parijs.

 

Eerst hebben we de monteur van de keuken die een nieuw front komt plaatsen.

Het is dezelfde man die het vorig jaar verkeerd deed, maar hij doet alsof zijn neus bloedt.

 

Na de lunch haal ik de kerstdozen tevoorschijn.

Het is een verouderd zooitje, maar zolang het glimt en straalt is er geen reden voor vervanging.

 

Helaas, de lichtjes van de witte kitschboom hebben het begeven.

 

"Waar zijn al die stekkerdozen die we vorig jaar nog hadden?"

'Ik denk in Rotterdam.'

 

Manlief begrijpt er niets van, dus leg ik het uit.

'Schat, we hebben sinds juni twee huizen en dus zijn de spullen ook verdeeld.'

 

 

De lichtjes die ik 30 jaar geleden kocht - en die met hun handige klemmetjes van een uitstervend ras zijn - hebben een ongeaarde stekker.

Maar ons huis is voorzien van enkel geaarde stopcontacten.

 

Om het probleem op te lossen moeten we dus naar Praxis.

Jacky mag mee en doet middenin de winkel een plas wanneer een mevrouw tegen haar zegt dat ze een schatje is en haar begint te aaien.

Ik zoek meteen naar papieren zakdoekjes, maar een verkoper komt al met een keukenrol aan.

 

P. pakt een ongeaarde stekkerdoos, een elektrisch snoer en een geaarde stekker uit het schap.

 

Ik kijk hem aan en durf te vragen of hij wel weet hoe hij dat in elkaar moet zetten.

Eerst krijg ik een "hum" te horen.

 

Dus nog eens: 'P., krijg je het wel voor elkaar?'

 

Hij knikt - "natuurlijk kan ik dat" - en pakt de mand op.

 

"Zo!"

Het klinkt drammerig. Ongeduldig

 

'Mag ik misschien nog even rondkijken? Jezus, doe eens een beetje relaxed.'

 

"Ik ben relaxed. Wat moet je dan nog meer hebben?"

 

De lol is er al af en we keren huiswaarts.

Ik tuig het kleine buitenboompje op en hang er een (heel onhandig) nieuw lampjessnoer in.

 

 

P. gaat meteen aan de gang met de stekkerdoos.

 

'Weet je zeker hoe het moet? Zou je niet even op internet kijken?'

Hij bromt dat hij dat absoluut niet gaat doen.

 

Ik negeer het gemopper dat mijn kant op komt.

Ik negeer het gevloek op een stekkerdoos.

Volgens P. is de stekkerdoos onhandig - niet hij.

 

Pang!!

We zitten in het donker.

 

De eerste poging is mislukt.

Ik zwijg - maar het kost me moeite.

Mijn zwijgen maakt hem alleen nog maar bozer.

 

Hij begeeft zich naar de meterkast.

Binnen doe ik een schietgebedje dat hij de stroomvoorziening weer aan de gang krijgt.

 

Er gebeurt niks.

Dan komt hij - al mopperend - binnen en pakt de zaklantaarn.

Ik doe een tweede gebedje en dit keer wordt mijn gesmeek gehoord.

De lichten gaan aan en de koelkast snort.

 

"Ik doe het niet meer. Waarom kopen we gewoon niet nieuwe lampjes met een moderne stekker."

'Dat had je ook vanmiddag in de winkel kunnen zeggen.'

 

Ik zal u de rest van deze "kibbelmiddag" besparen.

 

P. heeft inmiddels, dankzij internet, ontdekt dat het bruine draadje hier, het blauwe draadje daar en het groene draadje ginder moet.

 

Morgen, wanneer het licht is gaat hij het opnieuw proberen.

Nu maar hopen dat de lampjes het nog doen.