Mijn valt de eer te beurt de borden schoon te likken.
Lekker!
Ze laten niet veel voor me over, maar de smaak van paté en cranberrie kan ik goed hebben.
We maken lange wandelingen om de dufheid eruit te lopen.
Ik ben niet duf, want ik drink niet.
Maar de baas en het vrouwtje zijn wel wat brak.
As we speak: er staat alweer een "Tommasi" te ademen.
Ja, in dat hoge gras springen is behoorlijk zwaar - maar ik krijg er sterke spieren van en het is goed voor de lijn.
Zou het vrouwtje ook eens moeten doen.
Er waren Belgen met grote verrekijkers. Vogelspieders volgens de baas.
Jammer, er was geen vogel te bekennen.
Met een natte snuit en gras in mijn snor, gingen we huiswaarts - waar mijn warme mandje wachtte.
Wat ben ik toch een gelukkig hondje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten