November 2013 werd ik aan mijn meniscus geopereerd.
Echter, ik bleef klachten houden.
Boven ziet u mijn knie zoals hij eruit ging zien na een cortisonen injectie die er in juli 2014 inging.
De huid werd dunner en dunner.
Ik vertrouwde het niet en dus ging ik eerst naar de huisarts en daarna naar de orthopeed.
Die laatste keek mij verbaasd aan.
"Kan geen kwaad."
'Kan ik ermee in de zon?'
"Ja!"
Er verschenen zo nu en dan bloeduitstortinkjes.
Op advies van de orthopeed liet ik het ook aan zijn buurman, de dermatoloog, zien.
"Tja, weinig aan te doen. Een dikke huid kun je wel dun maken - maar een dunne huid kun je niet dik maken."
Drie weken geleden zat er weer een bloeduitstorting, dus meldde ik mij weer bij de huisarts.
Ik hoefde mij geen zorgen te maken.
"Maar wat als de boel openbarst," vroeg ik bezorgd.
'Dat gebeurt niet zomaar,' was zijn antwoord.
Woensdag hebben wij twee uur op het strand gezeten.
De zon kwam zo nu en dan achter de wolken vandaan.
Ik heb gezwommen. Ja echt. Het water was 15 graden.
Na het douchen en afdrogen wilde ik in een lange broek stappen en zie.....
Een bloedende knie.
Nee, ik heb mij niet gestoten. Ik ben ook niet gevallen.
Het gebeurde spontaan.
We zijn ons echt kapot geschrokken.
In mijn e-mails met foto's naar de drie artsen heb ik er geen doekjes om gewonden.
Wel om mijn knie.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten