De man die dat kan met zijn armen is niet mijn man.
We verwelkomden de kinderen, die dinsdagavond arriveerden.
Ik had zoonlief op de valreep een sms gestuurd.
"Probeer op een vroegere vlucht naar Fort Myers te komen."
Ze hadden namelijk 4 uur overstaptijd in Atlanta. Als je al 13 uur onderweg bent, dan "zit je daar niet op te wachten."
Het lukte inderdaad in Atlanta.
Alleen had hij de koffers met de oorspronkelijke labels al afgegeven.
Jammer dan.
Ze meldden zich meerdere malen bij de Delta Airlines service desk om de koffers toch nog in de juiste kist te krijgen. Er was genoeg tijd.
Het zou goedkomen, zo werd hen verzekerd.
Niet dus.
De koffer van schoondochter kwam aan in FM. Die van J. niet.
Bij vermiste bagage van Delta moest ik smeken of zijn koffer thuisgebracht kon worden.
Blijkbaar is dat niet de gewoonte als je jezelf laten omboeken op een andere vlucht.
Begrijpelijk dat ze in FM kwaad waren dat Atlanta valse beloftes had gedaan.
Het duurde "even." Ons geduld werd op de proef gesteld, maar uiteindelijk ging hij door de knieën.
Mijn vriendin Jill sprong geweldig bij.
Wij mochten haar (ze accepteren alleen lokale nummers) als contactpersoon gebruiken.
De volgende dag kon J. eindelijk zijn korte broek aan.
Onze eerste avond uit was een groot succes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten