Zaterdag.
Na de lunch gingen we onze opgeslagen spullen ophalen.
Ons contract en de sleutels van het zware hangslot waren vorig jaar in deze envelop gegaan.
Het was de laatste dag van het huurcontract, dus dat konden we mooi meteen verlengen.
De schrik sloeg ons om het hart toen we geen sleutels in de envelop aantroffen.
Hadden we ze er negen maanden geleden bij thuiskomst toch uitgehaald??
(Reservesleutels bestaan niet.
Veiligheidsoverweging.)
De balie-mevrouw zei dat we maar een locksmith moesten bellen.
Die zou ons zeker $100,- rekenen en omdat het zaterdag was moesten we rekening houden met het dubbele.
Oh My God.
P. was stil.
Ik was stil.
Een vreemde kalmte. Een dof gevoel in mijn hoofd.
Wij liepen naar ons hokje en zagen onze strandstoelen lonken.
Ik ging naar de balie om te vragen of ze een locksmith kon bellen.
Nee, ze had geen telefoonboek.
Internet?
Nee, ze had geen internet.
In de verte zag ik een man die zijn hok aan het uitmesten was.
Ik liep naar hem toe. Hij had veel gereedschap.
Nadat ik had uitgelegd wat er aan de hand was liep hij, Chester, met me mee naar ons hok.
OMG, that's a heavy lock.
Hij probeerde het met een ijzerzaag, maar die gleed gewoon weg.
Give me some time to find some other tools.
Hij had een telefoonboek dat ik mee naar het kantoor mocht nemen.
De balie-mevrouw belde een locksmith.
Closed!
You really will have to wait till monday.
Wij wilden niet wachten tot maandag.
Er waren spullen opgeslagen die we meteen nodig hadden.
Het liep tegen sluitingstijd.
Aangezien de balie-mevrouw niet erg behulpzaam was (ze begon te zeiken over inbreken en dat dat niet mocht als zij er niet was) smeekte ik Chester ons te helpen.
Na enige tijd zoeken in zijn eigen puinhoop kwam Chester met een enorme compressor.
De balie-mevrouw kwam erbij staan.
Rules! This is a sort of burglary.
Yeah sure. Burglary by the owners, antwoordde ik meesmuilend.
Stilletjes deed ik schietgebedjes.
In eerste instantie lukte het niet.
I need more power, zei Chester.
Hij wachtte even en probeerde het opnieuw.
Na enkele seconden (leken minuten) viel het slot op de grond.
Beschrijven hoe opgelucht wij waren kan ik niet.
Mijn dankbaarheid heb ik $40,- geuit.
Later vertelde de balie-mevrouw dat hij homeless was en het geld goed kon gebruiken.
Wij verlengden juichend ons contract en kochten een nieuw slot.
Er kwam een echtpaar (snowbirds zoals wij) het kantoor binnen.
U gaat dit niet geloven, beste lezer.
Balie-mevrouw: Hi, what can I do for you.
Snowbirds: We're here to pick up our stuff............but we lost our keys.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten