19 juli, 2015

Het wachten werd beloond

 
Vandaag hebben we eindelijk op onze plaatsen gezeten.
De ochtend begon aarzelend met buien.
 
De ravage in Alyth is gigantisch.
Mensen zijn geëvacueerd uit hun huizen. Het dorp bibbert nog na.
 
Maar de wegen zijn inmiddels begaanbaar.
In de auto zaten wij te wikken en te wegen.
Gaan we maandag wel of niet?
 
Eerst was het neen.
We pakken en gaan direct naar ons gehuurde huis in het noorden van Schotland (nog 4 uur rijden).
 
Toen was het ja en neen. Alleen 's ochtends gaan, dan terug naar Alyth om Jacky op te halen en door naar het noorden.
 
Toen hadden we het plan om alles in te pakken en Jacky mee te nemen.
We zouden dan om beurten naar het golfen gaan kijken.
 
Maandag moet je om 4 uur op je stoel zitten, anders worden ze weggegeven.
De BBC wil geen lege tribunes filmen.
 
"Zullen we een nacht bijboeken," stelde manlief voor. "Dan kan Jacky nog gewoon naar de day-care en vertrekken we dinsdagmorgen."
 
Ik belde direct het hotel, dat behoorlijk vol zit met vakantiegangers.
Ja, we konden een nacht extra blijven.
 
Daar zijn we, na vandaag, heel erg blij om.
Het belooft namelijk een spannende laatste dag te worden.
 
Zelfs de Padraig is in contention en dat is heel lang geleden.
 
Voor de organisatie (ik was bij mijn vrienden van de R&A ticketoffice) zijn deze dagen uitputtend.
 
Jammer alleen dat de weersverwachtingen voor morgenmiddag slecht zijn.
Ik vrees voor de (op hun tandvlees lopende) organisatie dat het bezoekersaantal gaat tegenvallen: ondanks de goedkope entreekaartjes.
 
Voor £10,- mag je naar binnen.
En als je geluk hebt mag je ook nog op de tribune van de laatste hole zitten.
 

Geen opmerkingen: