Zaterdag:
P. raakte
vanmorgen bij het zien van het nieuws in een dip.
De toestand
bij de tunnel is zorgwekkend. In -en om Calais is het een chaos.
Agressief te
werk gaande gelukszoekers en Franse stakers beletten momenteel ieder
treinverkeer tussen Calais en Folkestone. Maar ook aan de Engelse kant staat
het inmiddels (vanaf Londen) vast.
Desondanks
wist ik hem weer achter het stuur te krijgen om Jacky en mij door weer zo’n
prachtig deel van dit hoge Schotland
te rijden.
En wat was
het weer bijzonder.
Zandweg, zandweg
Grindweg, grindweg
Hobbelweg, hobbelweg
Heel veel gaten in de weg.
Het weer
houdt tot op heden zich redelijk goed.
Boven de 15
graden komt het niet, maar op een spatje na (her en der, zo nu en dan) houden we het
droog.
Met dank aan de zeewind.
Ik had, vanwege ruimtegebrek, maar twee dikke truien ingepakt. Daar kun je ons, na twee weken, wel in uittekenen.
Gisteren had ik een foto gemaakt van een aardig ogend hotel in Altnaharra.
Vandaag kwamen we er weer langs en dachten er te gaan lunchen.
Er zaten bikers te eten.
Dat kon je buiten al horen.
De man smakte, sopte, metselde en was goed voor een knapperige chips reclame. Hij at de sla met zijn handen.
P. kreeg er honger van. Ik werd misselijk en verliet de tent, P. met een biertje achterlatend.
Ik hou sowieso niet van peas/mint soup en korstloze witte sandwiches.
Dat was het lunchmenu.
Om half drie (tussen lunch en tea) kwamen we thuis en fabriceerde ik iets heerlijks.
Zondag staan de Orkney Islands op het programma.
Om half acht weg.
Heerlijk, zo'n vakantie. Volgende week in Nederland heb ik voldoende tijd om uit te rusten.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten