Vandaag werd een van mijn angsten, dementie, weggenomen.
Hier is wat er gebeurde:
Bij de Bijenkorf wilde ik twee cadeaucards, die ik met veel moeite uitgeprint had, inwisselen bij Nespresso.
Dat ging niet. Scannen lukte niet en ook de twintig cijfers wilde de computer niet pakken.
Er werden allerlei ingewikkelde constructies bedacht zoals betalen bij een andere kassa.
"Laat maar. Geen tijd. Ik weet wel wat anders."
Dat anders was een boek (cadeautje voor de feestdagen) voor P.
Maar op de boekenafdeling mocht ik niet met de Bijenkorf cadeaucard betalen. Had te maken met vastgestelde prijzen.
Ik kon praten als Brugmans, de vouchers waren niet te gebruiken voor boeken.
Tijd voor de klantenservice want dit vond ik echt van de gekke.
Maar weer kreeg ik neen.
"Dus bij Nespresso kun je geen cadeaucards inwisselen en op de boekenafdeling mag je ze niet als betaalmiddel gebruiken?!"
"En als ik nou een boekenbon koop?"
De dames keken elkaar aan. 'Neen, u kunt van bonnen geen boeken kopen.'
"U begrijpt mij verkeerd. Ik wil boekenbonnen kopen en die inleveren voor een boek."
Maar het werd te gecompliceerd voor de dames. Ze bleven stug volhouden dat ik maar iets anders moest kopen.
Dat van die boekenbon vond ik eigenlijk een lumineus idee en dus daalde ik weer af naar de kelder.
Het boek dat ik P. graag wilde geven lag nog op de toonbank.
De senior verkoopster keek geïrriteerd toen ze me aan zag komen.
"Als ik nou een boekenbon van €20,- koop met de cadeaucards?"
'Volgens mij kan ook dat niet,' zei senior.
Junior pakte de A-viertjes en ging al die cijfers intypen. 'Laat ik het eens proberen.'
Ze schudde haar hoofd.
'Zie je wel,' zei senior triomfantelijk.
Gelukkig was er in de wijde omtrek geen klant te bekennen en dus waagde ik het nog één keer bij junior.
"Als ik nu die cijfers opnoem - wilt u het dan alstublieft nog één keer proberen?"
Ze knikte en nam weer plaats achter de computer.
Ik noemde de twintig cijfers langzaam en duidelijk op.
BINGO!!
'Gelukt,' glimlachte ze.
Senior keek over haar schouder mee.
'Nu de volgende, mevrouw.'
'Neen, eerst moet ik die eerste card innemen.' De pinnige senior trok het papier uit mijn handen.
Oei, wat was ze nijdig.
Junior stond weer achter de kassa en ik gaf het nummer van de tweede kaart door.
Weer BINGO!
En weer ritste senior iets uit mijn handen.
De boekenbon werd achter de toonbank direct ingewisseld.
Senior wilde het boek in een plastic zakje doen.
"Is voor de feestdagen," zei ik.
'Ja, dat had mevrouw daarnet al gezegd. Het is voor sinterklaas,' beaamde junior.
Senior was gloeiend.
Toen ze het boek in een kleurrijk papiertje wikkelde was mijn moment van victorie aangebroken.
"Nooit te oud om te leren," fluisterde ik.
Ik bedankte junior voor haar geduld en vriendelijkheid.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten