Verwarrende communicate

 

 

Gisteren in het Oogziekenhuis (1874).

 

Het gebouw is veel te klein geworden. Er is al uitgeweken naar andere locaties in de directe omgeving, zoals het Vasteland.

Wat ik gisteren meemaakte geeft aan hoe benard de situatie voor dit (inter)nationale ziekenhuis is geworden.

 

1. Ik meld mij met brieven bij de info die bestierd wordt door drie bejaarde vrijwilligers.

Hun gretige ogen lezen waar ik voor kom.

In de brief staat: oogmeting om 15.15 en afspraak oogarts om 15.45 uur.

 

"Uh, u moet zich eerst inschrijven en daarna naar balie 12."

 

Hij buigt over zijn balie en wijst waar ik moet zijn.

 

2. Ik meld mij bij de inschrijfbalie.

 

Mevrouw kijkt in haar computer en zegt:

"U staat al ingeschreven. Dat is vreemd. Mag ik even een kopie maken van deze brief voor onze communicatie afdeling? Want dit is niet goed."

 

'Okee. Prima. Wilt u wel even checken of het adres goed is? We zijn nogal vaak verhuist.'

 

Het klopt.

 

Ook zij hangt over de balie om mij de weg te wijzen.

 

"U gaat naar het restaurant voor de oogmeting."

 

'Restaurant? Maar ik moet toch naar balie 12?'

 

"Dat is verkeerd. Alles is verkeerd, want deze dokter doet niet met oogmeting vooraf. Maar ja, het staat duidelijk in de brief. Dus gaat u maar. Na de oogmeting moet u naar balie 12, op de eerste verdieping."

 

Het begint steeds gekker te worden maar ik doe wat mij gezegd wordt.

 

3. Daar sta ik in het restaurant.

Er loopt iemand in tenue. Ik vraag hem waar de oogmeting verricht wordt.

Hij neemt mij mee naar zijn "katheder" en vraagt om mijn brief.

 

"Ah, ja. Hier staat u. Volgt u mij maar. U moet naar de bus."

 

Naar de bus?

Ga ik dan toch naar een andere locatie?

 

We lopen naar een buitendeur van het restaurant.

Hij wijst naar een bouwkeet. "Daar moet u zich eerst melden. Zij zeggen dan wanneer u naar de bus kunt. En vervolgens gaat u naar balie 12, op de eerste verdieping. "

 

 

4. In de bouwkeet zit een mevrouw achter een computer. Ik overhandig voor de vierde keer de envelop.

 

'Red ik het wel?'

 

"Wat bedoelt u?" Ze vindt mij maar vreemd.

 

'Nou, ik moet om 15.45 uur de bij de oogarts zijn. Haal ik dat wel?'

 

"Ja hoor. Makkelijk."

 

Ik wacht vijf minuten in de keet (en maak een foto, wat ze raar vindt) en mag dan naar de bus.

 

 

"U mag naar de bus."

 

Ze staat voor het raam en wijst mij de bus aan.

 

5. Ik loop naar de bus, die automatisch voor mij opengaat.

 

Stomverbaasd met een opengevallen mond sta ik in een volledig uitgeruste opmeetruimte.

Hier gebeurt het dus. Ik ga helemaal nergens naar toe.

 

Na de meting en de druppels loop ik met een wazige blik nog even naar de keet.

 

Ik leg het misverstand uit.

 

"Ahhhhhh, nu begrijp ik waarom u bang was dat u niet op tijd terug zou zijn."

 

Misverstand opgehelderd.

Nu mijn ogen nog.
****