Het is alweer zeven jaar geleden dat "Weg van mijn moeder" gepubliceerd werd.
In het begin was het een vers broodje waar gretig in gehapt werd.
Mijn boek ligt zelfs in bibliotheken.
Helemaal leuk was de e-mail van een middelbare scholier die een spreekbeurt hield over mijn roman.
Maar toen kwamen toch de onvermijdelijke mails van mijn uitgever:
het boek gaat in de ramsj, of jij neemt ze over.
Hoe die handel werkt is mij nog steeds onduidelijk, want het boek is nog gewoon verkrijgbaar.
Nou ja: er staan dus dozen vol in onze berging en daar wil ik nu iets mee gaan doen.
Mijn idee was boeken cadeau te doen aan zorgcentra, ziekenhuizen en soortgelijke instellingen.
Dus e-mailde ik er een aantal.
De reacties waren enthousiast.
Vanmiddag bracht ik een paar exemplaren naar een zorgcentrum in Zierikzee.
In Rotterdam is de afname ook gretig.
Wat leuk.
En wat een goed gevoel geeft mij deze actie.
Het plan is nog maar net geboren, maar ook Rijndam (wellicht het grootste revalidatiecentrum in Nederland) reageerde heel enthousiast - evenals het familiehuis van de Daniël den Hoed.
Het zijn allemaal instellingen waar ik iets mee heb.
Binnenkort ga ik naar het tehuis waar oma Egmond (1895-1987) haar laatste jaren sleet.
Alle bewoners krijgen een boek.
Ik herinner mij nog goed de strijd die oma met zichzelf voerde.
Ze was 90+ jaar en woonde in een kast van een huis aan de boulevard. Een kast met een bovenwonig, een achterwoning en acht slaapkamers.
Ze wilde er eigenlijk sterven, maar dat was praktisch onmogelijk.
Dus moest ze kiezen tussen twee verzorgingshuizen: katholiek of zeelieden.
Oma had haar hele leven geageerd tegen het katholicisme.
Het was ook het eerste wat ze aan mij vroeg: "Is hij katholiek?"
Wij moesten er altijd vreselijk om lachen.
En toen, in 1986, besloot ze toch dat ze niet tussen de zeelieden wilde wonen.
Ze werd als niet-katholiek warm onthaald in haar laatste huis.
Egmond komt uitgebreid aan de orde in mijn roman, dus koppelen we er een praatje aan vast tijdens de ochtendkoffie.
Ook de Prins Hendrik Stichting waar opa zich sterk voor maakte (het statige, oorspronkelijke verzorgingshuis voor zeelieden stamt uit 1937), wil een aantal boeken voor de bibliotheek.
Pleasure met pleasure combineren. Ik verheug mij, zoals altijd, op mijn uitje naar Egmond.
Laat de herinneringen maar komen.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten