Wat is dat toch een mooi eerbetoon: (overheids)gebouwen in de kleuren van de Belgische vlag.
De Amerikanen (WTC in NY) zaten er naast, wat niet ongewoon is voor Amerikanen.
Dat -en de stuntelige toespraak van de onhandige Belgische koning konden mijn mondhoeken even omhoog krijgen.
Zaventem is ons vliegveld.
Een luguber toeval dat we dit jaar Florida oversloegen? Voor hetzelfde geld hadden wij daar gestaan.
Ik zie de hal, de incheckbalie, de mensen van de security die vragen of ik zelf mijn koffer heb ingepakt.
O, wat morbide.
Vandaag heb ik een gigantische migraine.
De imigran verliest het van oorzaak.
Ik word kotsmisselijk van alle meningen op Twitter en Facebook.
Zo legde Arnon Grünberg een (voor mij) onbegrijpelijke link tussen Geert Wilders en IS en werd de schrijver vervolgens voor Hitler uitgemaakt.
Onsmakelijk dus.
Iedereen is boos, bang en verdrietig.
Dat laatste - verdriet - wordt overstemd door geschreeuw.
Is het belangrijk welke aanslag "headline" wordt?
Ik vind het (zeker op dit moment) triviaal.
Ben ik dan niet boos, bang, verdrietig?
Jazeker.
Maar ik loop al 30 uur te denken:
aan door spijkers verminkte lichamen
aan familieleden die nog zoekende zijn.
aan een taxichauffeur die niet kan slapen
aan de hulpverleners die stukjes mens bij elkaar moeten rapen
Aan ouders die hun kinderen nooit meer zien.
Aan kinderen die hun ouders nooit meer zien.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten