Dit één Banyan tree. Een oude tante.
We lopen langs the Historical Society.
Het hek is inmiddels geverfd en de naambordjes van de gulle donateurs prijken in de zon.
Hahahaha, hier is het vrij (dichtbij het strand) parkeren en dus heeft de middenstand er op deze manier een stokje voor gestoken.
Er zijn nieuwe parkeermeters geplaatst in Naples. Ze worden gevoed door zonne-energie en heel veel quarters.
Niemand weet hoe deze ultramoderne machines werken.
Wij hebben een beach sticker, die we altijd op de eerste dag voor $50,- kopen, dus wij mogen overal parkeren.
Vier weken zon en warmte.
Temperaturen van ver boven de 25 graden.
Misschien tien druppels regen die al verdampt waren voordat ze de grond raakten.
Ik geloof niet dat we dit ooit hebben meegemaakt.
Het werd dus ook een strand -en zwembad vakantie.
Ik kan, in tegenstelling tot manlief, niet lezen op het strand.
Ik moet mensen kijken. Situaties opnemen.
Overal zie ik verhaaltjes.
Ze lopen langs. Ze zitten naast je. Ze dobberen in de zee. Ze graven kuilen. Ze eten. Ze drinken. Ze smeren. Ze...
Ze zijn er.
Kijk!
Een rondleiding over het strand. De gids is iemand van de Historical Society.
Hij vindt zichzelf heel belangrijk.
Sinds 1929 is Naples via het land bereikbaar, pak ik even mee.
Er worden professionele kerstfoto's gemaakt.
Stel je voor dat er zand aan de tas komt..
Petticoat in beeld.
Mee-eter
Zonnebaden.
Hier moesten we erg om lachen.
Oké, de parasol heeft het begeven. Maar kijk even waar de man zit en waar de schaduw is.
Wat overbleef leek meer op een vlag.
Who cares, I'm on the phone.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten