Opgewekt wandelden wij gisteravond naar ons restaurant op 5th Avenue.
We hadden de hele middag aan de televisie gekluisterd gezeten.
Heel toevallig pakte ik "Breaking News" op. Heet van de naald.
De FBI kon geen belastend bewijs boven water krijgen.
Een week eerder prees Trump de FBI.
Nu jammerde hij.
De weg lijkt vrij voor Hillary Clinton.
Ook Wallstreet is positief gestemd.
But......it ain't over till the fat lady sings.
Vanmorgen werd ik om vijf uur wakker.
Het was nog donker.
Ik ging naar de wc en probeerde vervolgens weer in slaap te komen, maar ik kon de draad van mijn laatste droom helaas niet oppakken.
Er lagen een paar domme e-mails in mijn postvak, waar ik ook hartelijk om moest lachen.
Ik vulde een paar Wordfeud-woordjes in bij B, L, P, C. A en M en probeerde weer in slaap te komen.
Naast mij lag manlief vredig te slapen. Mond een beetje getuit, waar een gorgelend geluid uitkwam.
Maar ook hij kreeg mij niet meer in slaap.
We stonden om half acht op.
Na het ontbijt kwam ik er ineens achter dat ik een armbandje miste.
"Vast op het strand kwijt geraakt."
'Nee, volgens mij had ik het gisteravond nog om.'
Weet u, dat armbandje was niet duur. Misschien was het ook wel helemaal niet mooi.
Maar er hing wel een verhaal aan.
Toen ik daaraan dacht raakte ik lichtelijk overstuur. Het maakte me intens verdrietig.
In 1967, ik was twaalf jaar, gingen we kamperen in Italië.
Lago d'Iseo, ik heb er al vaak over verteld.
Mijn zus en ik hadden gespaard.
Met mijn vader togen we naar de bank om onze guldentjes om te wisselen voor lires.
Wat was ik trots op het stapeltje bankbiljetten dat ik voor fl.12,50 kreeg.
In die tijd was goud heel goedkoop in Italië. Mijn moeder kocht er iedere zomer wel wat.
A. had meer geld dan ik en kon zich dus een duurder -en ook mooier armbandje veroorloven.
Maar jemig, ik kocht zelf een gouden armband waar ik mijn naam in liet graveren en wat nooit meer mijn pols verlaten heeft.
En nu, na bijna 50 jaar, was ik het kwijt en was ik ten einde raad.
Ik zocht in bed. Tussen de lakens. Onder de kussens. In de douche. Ik haalde de handdoeken van de vloer. In de mouw van mijn vest dat ik de avond ervoor had gedragen.
En toen zag ik het.
Ik slijt. Mijn armband slijt met mij mee.
Maar armbanden kunnen gerepareerd worden.
En anders leg ik het te rusten.
In de bijouteriedoos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten