Dinsdag vlogen we met KLM naar Atlanta en vervolgens met Delta naar Fort Myers.
De avond ervoor logeerden we op het vliegveld.
CitizenM is een aan te raden hotel.
Aangezien ik geen printer bij me had en toch graag de boarding passes wilde hebben, liepen we maandagmiddag een servicepoint van de KLM binnen.
Blij verrast hoe we daar geholpen werden. Echt geweldig.
De volgende dag vlogen we dus.
Geweldige business class met flat beds en grote tv-schermen.
Purser was dan weer minder attent.
We zagen haar nauwelijks.
Alleen bij het opnemen van de menu's en het uitdelen van de huisjes.
Manlief hoorde een van de stewards aan haar vragen of ze drankjes wilde opnemen.
Daarop liet ze weten dat dat haar taak niet was.
Typisch KLM.
Bij Delta sjouwt de purser net zo hard mee.
Een blijde verrassing was immigration in Atlanta.
Je mag het nu zelf doen, op een soort "incheckmachine."
Fingerprints, foto......hupsakee zelf gedaan.
Dan krijg je een uitdraai die alleen nog een stempel behoeft.
En daar ging het fout.
Achterop de uitdraai van manlief stond een goot kruis wat wij niet gezien hadden.
Een nurkse beambte stuurde ons dus toch naar een loket.
P. lichtelijk in de zenuwen.
Maar het kwam goed.
We dronken nog wat in de splinternieuwe lounge in Terminal B en vlogen vervolgens door naar Fort Myers.
Alamo gunde ons weer een upgrade.
Weliswaar met wat butsjes.
Snel naar ons hotel aan de jachthaven.
Onze kamer bleek niet klaar.
"Problems with the plumbing."
Dus tijdelijk een andere kamer.
Koffers open en eruit halen wat we de volgende dag nodig had: shorts en polo's.
Daarna alle bagage weer vervoerklaar maken.
Gedoe dus. Zeker als je 20 uur in de benen bent.
Douchen en slapen.
De volgende dag op pad. Eerst naar onze beste vrienden, waar ik anderhalf jaar geleden een koffertje had achtergelaten.
Daarna nieuwe Ecco's kopen voor P.
Terug in het hotel bleek onze kamer nog niet klaar.
Manlief had een pittig gesprek met de manager, die goede actie ondernam. De jetlag had ons in zijn greep.
Met drie man werd de kamer onder handen genomen.
Plumbing bleek een nieuw keukenblok te zijn.
Nu ligt de wifi eruit en ben ik verplicht op het terras voor the front desk mijn stukkie te schrijven.
Het is afzien mensen.
Het is afzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten