"Naples looks like a ghost town," zei ik tegen de enige man die ik passeerde op weg naar het strand.
"Sure does. Everybody is cooking."
In het water was het drukker dan op straat.
Het wemelde van de dolfijnen.
Opa's en oma's hadden de kinderen en kleinkinderen in laten vliegen om deze belangrijk(st)e feestdag (dankdag voor het gewas) bij hen te zijn.
Ze liepen de tijd te doden op het strand.
Zelfs de chickee hut was dicht.
"Maar Publix is wel open," dacht manlief.
Nope.
Eerlijk. Zo hebben wij Naples nog nooit gezien.
Meerdere auto's op de oprit wezen op een gezellig samenzijn.
Samen eten en samen football kijken.
Dat is Thanksgiving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten