Mijn gevoel was dus juist.
Nog nooit waren er zoveel bezoekers op een Open geweest.
Royal Birkdale 2017 brak met meer dan 235.000 bezoekers alle records.
Dat is ongeveer het aantal inwoners van Ayrshire. Daar zijn we vandaag neergestreken.
Met veel plezier en dankbaarheid kijk ik terug op een heerlijke, sportieve week in Southport.
Niemand had het echt door (en zo hoort het ook), maar de beveiliging is nog nooit zo streng geweest.
Er liepen uniformen, sommigen zwaar bewapend, rond - maar de meeste beveiligers waren toch gekleed als de marshalls.
Wie denkt dat vaders hun zoontjes alleen meenemen naar het voetballen zit er goed naast.
Ik heb genoten van al die stoere mannen met klein grut op de schouders of aan de hand.
Ook dat kan alleen op The Open, waar geen grenzen worden gesteld aan het aantal bezoekers.
Vandaag was het dus vaarwel Lancashire en hallo Ayrshire (4 uur rijden)
Op het moment dat manlief mij eraan herinnerde waar Jacky vorig jaar hoge nood had begon onze teckel weer te piepen en te hijgen.
En dus op bijna dezelfde plek lieten we haar c'en.
Het werd een zonnig weerzien met het leuke huis in zuidwest Schotland dat we exact een jaar geleden ook huurden.
De buurvrouw raapte eitjes voor me.
Toen de wasmachine draaide en ik alles had uitgepakt konden we Jacky laten rennen op het strand van vissersdorp Girvan.
Even was er paniek toen ze achter de meeuwen aan ging en ons niet meer hoorde.
Maar ze kwam terug.
Na tweeënhalve week hotel eten is het nu weer tijd om zelf in de pannen te roeren.
En niets is zo leuk dan boodschappen bij de lokale middenstand te doen en naar de lokale delicatessen te kijken.
Maar daar bleef het ook bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten