Leuke -en minder leuke omstandigheden zetten ons aan het denken.
Hebben wij alles wel goed geregeld?
Ons testament dateerde uit de tijd dat zoonlief nog minderjarig was.
We hadden alles goed laten beschrijven omdat wij steeds vaker op reis gingen zonder hem.
Voor ieder vertrek gaf ik hem mee bij wie hij terecht kon. In het begin wimpelde hij dat weg, maar ook zoonlief werd ouder en wijzer. Hij zag wel zeker het belang in van je zaken goed regelen.
Voor de familie die in een emotionele mist achterblijft is het zo'n steun: jouw laatste wil.
Maar u herkent het waarschijnlijk wel: minder leuke zaken duw je weg.
Dat komt nog wel eens.
De bewuste keuze van mijn tante, nadat ze tot Alzheimer veroordeeld was, het leven te verlaten zette ons weer aan het denken.
Wij moesten ons testament herzien.
Er moest een levenstestament komen. Dit is echt heel belangrijk!
Nee!
Waarschijnlijk ben ik daar te nuchter voor. Heb ik teveel meegemaakt.
Dat ik nu alles regel geeft mij rust.
De maatschappij veroudert.
De prognoses zijn niet opwekkend. Het aantal mensen dat aan dementie lijdt groeit gestaag.
Bang voor de dood ben ik niet.
Wel voor de manier waarop.
Als ik daar enigszins de regie over kan hebben pak ik die kans.
Gelukkig zitten manlief en ik wat dit betreft op een lijn.
Nalaten.
Een woord met een dubbele betekenis.
Laat ik het zo zeggen, en ik adviseer iedereen hetzelfde te doen:
Laat niet na iets na te laten.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten