Torr Head

Donderdag.

We wilden wat klauteren en klimmen en dus reden we via de Causeway Coastal Road naar Torr Head om aldaar de adem in te houden bij het zien van deze prachtige kustlijn.

Noord-Ierland is in 2019 host van The Open.

Dat moet in Portrush gaan gebeuren.

Het is mij echt een raadsel waarom de R&A voor deze locatie heeft gekozen.

Hoeveel inwoners telt dit land, dat een derde van Nederland is: 1,9 miljoen?

Waar moeten de spelers, de duizenden mensen van de organisatie, sponsors, managements, tv......ondergebracht worden?

Hier zijn geen villawijken.

Hotels zijn op vier handen te tellen, tenzij je in Belfast gaat logeren.

Ook het aanbod vakantiehuizen is minimaal.

B&B's?

Voor ons geen opties omdat je 's avonds ook moet eten. En ook aan die vraag kunnen de omliggende dorpen niet voldoen.

Royal Birkdale brak met meer dan 235.000 bezoekers alle records, maar er wordt verwacht dat Portrush daar overheen gaat.

Alle golf-lovende Ieren komen deze kant op en ook wordt er een Amerikaanse invasie verwacht.

Kan het vliegveld in Belfast dat wel aan?

Het was vandaag de dag dat we op onderzoek gingen.

We hadden een lijst met hotels opgesteld. Die zijn we een voor een afgegaan.

Niemand is klaar voor boekingen in 2019, maar comes first, first served is het motto van een aantal hotels.

En een van de eersten zijn wij zeker.

Er waren er die zelfs die niet op de hoogte waren van The Open.

We waren verbaasd dat wij niet overal "sorry, we're fully booked" kregen te horen.

Het hotel dat het waarschijnlijk gaat worden ligt tien minuten rijden van de golf.

Mooier kan niet.

De eigenares vertelde dat ze een aanbod van de R&A had afgewezen. 

"Ik heb er helemaal geen zin in dat ze mijn hotel overnemen," zei ze fel.

Nu maar hopen dat ze echt sterke knieën heeft.

Die (niet te enthousiaste) houding ben ik vandaag, tijdens zes uur hotel in - hotel uit, vaker tegengekomen.

Op de terugweg wilde ik nog een paar blikjes bier kopen.

In tegenstelling tot Engeland en Schotland mag er hier geen alcohol verkocht worden in kleine supermarkten, noch bij benzinestations.

Dus werd ik naar een authentieke (begin 20ste eeuw) pub verwezen in Cushendall.

De dame achter de tap vroeg me naar het pand ernaast te gaan. 

Zo gezegd, zo gedaan.

Daar verscheen ze weer, achter de tralies.

Een bijzonder biertje.

*****