De dag begon zonnig, maar toen ik mijn lange broek verwisselde voor shorts kwamen de wolken.
Het bleef gelukkig droog.
We startten op tee no. one.
Er zijn altijd mensen op de tribune die gaan zitten knisperen met zakjes chips.
Dan ben ik meestal snel wel.
Ik kan daar niet tegen.
Deze man at een broodje ham en deed daar ook nog chips tussen.
Huiveringwekkend.
Na "Oh" ging ik naar Ah, mijn favoriete stekkie op de 15e.
Nu Anne er niet meer bij is volg ik Emma Talley (Kentucky). Wij kennen elkaar vanuit Naples.
Toen (november '17) liepen we samen op met de flight die haar vriendje caddiede.
We raakten aan de praat.
Emma vertelde me dat 2018 haar Rookey Year zou worden.
En het gaat goed.
Ze heeft al meer dan $300.000 verdiend en haalde met +1 ternauwernood de cut.
Vandaag ging het in de tweede negen minder goed.
Met double bogeys op 11 -en 14 zakte ze weg in het klassement. Ze start morgen op +5.
Volgende flight: caddy in leggings?
De referee had het druk op de 18e.
Menig bal belandde tussen de tv-kabels of tegen de tribunes.
De speelsters zijn blijkbaar onzeker en vragen om een ruling.
Deze duurde wel heel lang en ik begreep echt niet waarom.
Soortgelijke situatie zagen we een half uur eerder.
Maar toen gebeurde er iets waar niemand op had gerekend.
Er plofte ineens een bal op de rand van de green.
OMG - Emma!!!
Iedereen keek stomverbaasd op en de speelsters begonnen te zwaaien naar de flight achter hen.
Emma kwam aangerend en bood eindeloos excuses aan.
Er werd gelachen
McDonald's dag kon toch niet kapot. Ze liep met -2 van de 18e green af.
De referees bekeken toch de situatie maar kwamen tot de conclusie dat er aan die loodzware bedradingen niets te doen viel.
Daar gaan zich dus nog wel wat ballen tussen nestelen.
Cristie Kerr (VS) is een van de meest ervaren speelsters op de tour.
Ik kon een glimp pakken van haar score.
De dames zijn er goed voor hun fans.
Gisteravond zat deze Tsjechische speelster met haar gezelschap naast ons bij de Italiaan.
Vandaag zat de vino blijkbaar nog in de benen want Klara Spilkova eindigde op +3.
O, ja: ik had geluk in de shop.
Een verkoper kwam op me af toen ik stond te twijfelen bij een shirt.
Het kostte £40,-
"You can have it for 25,-"
Ik pakte nog een shirt dat al was afgeprijsd naar £49,-
Bij de kassa draaide ik mij om en wees naar de verkoper die meteen reageerde.
"£25,- for the nice lady," riep hij.
De man achter de kassa lachte toen ik vroeg of ik dat andere shirt ook voor £25,- kon krijgen.
"Certainly."
Ik bedankte hem hartelijk.
"I will see you back," riep hij me na en dat gebeurde inderdaad.
"Only for £25,-," antwoordde ik.
"Sure!"
Ik ben nog twee keer teruggegaan. Iedere keer liet hij me £25,- betalen.
Anderen kregen niet dat voordeel, maar die vroegen er ook niet om.
Vijf keer £25,- = £125,-
Ik weet niet of zijn baas blij met hem was.
Zonder afdingen was ik £228,90 kwijt geweest.
Typisch een gevalletje van nee heb je, ja kun je krijgen.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten