Het begon op deze zaterdag allemaal niet zo gesmeerd.
Ik moest het eerste diner (in ons hotel) een dag later bekopen met vreselijke buikloop.
Dus was ik nu wat bibberig en probeerde voorzichtig een tartine als ontbijt met een slap kopje thee.
Van de locatie kikkerde ik wel op. Luc-sur-Mer.
Maar wel weer een sacherijnige ober. Vriendelijkheid is ver te zoeken in dit deel van Normandië.
Een verschil van dag en nacht met Groot-Brittannië.
Ook Jacky, die één keer vreemd voer had gegeten omdat haar korrels op waren, had buikproblemen.
Zo zielig.
We reden via de Pegassus brug waar in 1944 hard om gevochten is naar Cabourg, een grote badplaats met een schitterende boulevard.
"Laten we hier maar even stoppen," zei ik bij de kerk met twee torens.
Douvres-la-Délivrande.
Op zaterdagmiddag om 14 uur was het uitgestorven.
P. kon nog net een salade krijgen, maar alle couverts werden al van de tafels weggehaald.
Thee met een snauw kon ik krijgen.
Ik wilde graag Calvados kopen en toen we ineens langs een bord van Auchan reden vroeg ik manlief te draaien (niet de eerste keer hoor)
Na wat omzwervingen vonden we de winkel.
Uitgebrand.
Het zat niet mee, maar even verderop had ik geluk bij een Hyper U.
Neen, de lokale lekkernij tripe liet ik staan.
Ook hier werd hufterigheid verkocht.
Een man in een soort zamboni reed mij letterlijk van de sokken en keek me ook nog eens met een vijandige blik aan.
De rit ging verder naar Le Fontaine Henry.
"STOP!!!!"
In the middle of nowhere (ook nergens aanwijzingen) reden we zomaar langs The Canadian Cemetery.
Prachtig en ingetogen.
Wat een verschil met de Amerikaanse begraafplaats (met borden aangegeven) dat per dag duizenden bezoekers trekt en waar verkeersregelaars het verkeer regelen en je plaats aanwijzen op het enorme terrein.
Hier stonden welgeteld drie auto's.
Ik hield het niet droog.
Nederland is tenslotte bevrijd door de Canadezen.
Het ontroerde me. De graven waren mooi met al die bloemen en struiken.
Zo blij dat we dit gevonden hadden vervolgden we ons tochtje naar Le Fontaine Henry.
Ook daar weer chagrijn.
Alleen bezoek met gids. De tuin alleen kostte €5,- maar was verboden gebied voor honden.
Dan maar een foto achter het hek.
De kasteelheer had expres een lelijk bord in het midden gezet zodat zijn woning slecht te fotograferen was van buiten de hekken.
Dan niet.
Hup, naar het hotel en een blog over deze gekke, memorabele dag maken.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten