Gevlucht

The Cove Inn: vorig jaar gesloten vanwege orkaan Irma.

Wij waren een van de eerste gasten dit seizoen en kregen de kamer waar we twee jaar geleden zo tevreden over waren.

Wat verheugden wij ons op deze vakantie in dit hotel op die unieke locatie aan de haven.

The Cove Inn heeft "privately owned" kamers.

Derhalve verschillen ze qua inrichting.

Het eerste wat ik checkte was de koelkast.

Rampzalig. Alles op de bovenste plank bevroor, ook op lage stand.

Het vriesvak deed het dan weer wel en dan weer lekte het water en legde ik er maar een doekje in.

Wij moesten daarom ijsjes weggooien.

Er waren twee grote (teflon) koekenpannen. Beide zwaar beschadigd, dus die bracht ik naar de receptie.

Ze werden niet vervangen.

Ik moest zelf een nieuwe pan (foto) kopen.

Dan was er de lekkende airco. Het water, dat zelfs tegen de schuifpui spetterde, maakte van het balkon een voetbad.

Na aandringen werd er een lege vuilnisbak onder gezet die dagelijks geleegd moest worden.

Heb ik geklaagd?

Jazeker.

En e-mails gestuurd, met foto's. naar het management met het verzoek ze door te sturen naar de eigenaar(s) van onze unit.

De koelkast was duidelijk een tijdelijk exemplaar. Er had een andere gestaan die kapot was gegaan en de eigenaar had er zolang een oude ijskast in gezet.

De general manager ontweek me continu.

Er kon ook geen gedag af.

Tot het moment dat ik hem alleen kon aanspreken over de koelkast.

"Mrs. - it is Friday, 6 o'clock and I'm going home."

Dat herhaalde hij wel tot drie keer toe. Volgens hem moesten de eigenaars er een nieuwe ijskast inzetten.

Hij deed in ieder geval niets.

De volgende dag sprak ik eigenaars van een andere unit. Ik deed mijn verhaal en vertelde hoe onbeschoft ik te woord was gestaan door de general manager.

Ze schrokken en beloofden ons te helpen.

Een uur later werd er een goede ijskast in de kamer gezet. Voor tijdelijk, zo werd gezegd.

De oude koelkast bleef staan.

O ja, dan waren er de wasmachines.

Ik koos voor heet, maar kreeg koud.

Manlief hevelde teiltjes warm water van de kraan naar de wasmachine.

Hieronder drie foto's (ik had er wel 30 kunnen plaatsen) om de stand van onderhoud te tonen.

Wij zaten iedere dag in de lucht van verf -en de herrie van drilboren en getimmer.

Er werd nog volop gerenoveerd.

Zaten we net te ontbijten, klom er ineens iemand op een ladder die voor ons neus ging schilderen.

Onze privacy was ver te zoeken.

Niemand had ons hierover ingelicht.

De laatste druppel viel maandag.

We hoorden een hels kabaal, keken naar buiten en zagen dat de relingen van de zijkant gesloopt werden.

Vervolgens begon het schuren en boren en kwamen cementdampen onze kant op.

De maat was vol.

Manlief probeerde bij de front desk manager verhaal te halen.

Zij wilde wel, maar weer stak de general manager er een stokje voor.

Er werd veel over en weer gepraat, maar verder dan een korting van 20% voor twee dagen kregen we niet.

Dat was voor ons onacceptabel.

Ik ging pakken en ondertussen zochten we naar een ander hotel.

Ik wilde graag terug naar het hotel waar we in 2017 logeerden en het lukte om in dit drukke seizoen een kamer te bemachtigen.

Nadat ik tafel en stoelen op ons balkon stofvrij had gemaakt konden we voor de allerlaatste keer nog even genieten van het uitzicht.

Vanmorgen zagen we onze buurvrouw op de galerij. Wij waren de auto aan het inladen, zij liep met haar ontbijtje naar beneden.

Ze was wakker geschrokken door het lawaai en zag toen ze de gordijnen opendeed mannen de reling van haar balkon eruit rammen.

Ze vertelde dat ze van tevoren, bij de boeking, had geïnformeerd of er werkzaamheden aan de gang waren. Daarover is ze verkeerd ingelicht.

 Ook zij gingen weg. Razend.

De dronkenschap van een aantal badende gasten heb ik nog buiten beschouwing gelaten.

Hadden we na die onbeschofte "It's 6 o'clock and I'm going home" onze koffers maar gepakt, dan was ons veel ergernis bespaard gebleven en hadden wij langer kunnen genieten van de Residence Inn.

******