Om 9.15 waren er al mensen in de Oasis Trail - onze hospitality tent.
Wij waren blij met onze plaatsen op de hoge barkrukken.
Zo konden we makkelijk even weglopen naar de wc of om iets te drinken/eten te halen.
Genoeg ruimte om de benen even te strekken.
En tevens prachtig uitzicht op de 18e fairway en green.
Gelukkige mensen dus en we hadden hele fijne buren aan beide zijden. Mensen die verstand van golf hadden.
Eindelijk werden de mensen, die hele rijen bezet hielden, afgestraft. Niks reserveren.
Hupsakee, de wachtenden kregen een plaats.
Maar toen werd onze bully (zo noemden we hem) weggestuurd door een bitch van een marshall.
Manlief was erbij en zag hem verdrietig afdruipen.
The bitch met haar bordje quiet zou het weleens even regelen.
Ze ging verdomme precies in ons zicht staan, halverwege de trap.
Wij hebben veel toernooien meegemaakt in de UK, maar nooit is een marshall voor ons neus gaan staan.
Of in ieder geval vroegen ze of we het wel goed konden zien.
Deze bitch vroeg het ook, maar ons antwoord negeerde ze volkomen.
"Sorry, have to stand here."
Vraag het dan niet, muts.
Manlief verliet zijn kruk en ging naar beneden, op zoek naar bully.
Het was duidelijk dat bully de pest aan de bitch had. Gelukkig stond de baas ook beneden bij de ingang.
Bully introduceerde P. en het was binnen 5 minuten geregeld.
Bitch werd op het matje geroepen en bully mocht weer naar boven, waar hij meteen orde op zaken ging stellen.
Jammer dat het geen spannende finish was.
Lexie Thompson won overtuigend.
Dezelfde twee dames als vorig jaar stonden op het podium, alleen andersom.
Lexie met haar hondje vond ik wel een ontroerend slot van een mooie week golf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten