Ik breng een kerstmaaltijd naar vrienden voor wie kerst dit jaar wat minder feestelijk is.
Zij wonen in mijn oude buurt.
Hier ben ik opgegroeid. Hier liggen duizenden herinneringen.
In deze periode van het jaar loop ik vaak door mijn jeugdkwartier.
Het is een opvallend onrustig jaar geweest. De roulatie was, ondanks Covid, ongekend hoog.
Als je hier een huis onder het miljoen kunt kopen, dan heb je echt geluk - of je hebt een wel erg authentiek huis gekocht.
Momenteel is alles verkocht en worden de lommerrijke lanen gebarricadeerd door enorme bouw -en sloop containers.
Het zijn gouden tijden voor aannemers.
Ik loop naar mijn huis en probeer vanachter de heg naar binnen te gluren.
Vorig jaar werd het verkocht door de vrouw die het in 1973 van mijn ouders kocht voor 90.000 gulden.
 |
Zij had er nooit meer iets aan gedaan, dus deze kopers moesten echt aan de bak.
↑De buitenkant is geschilderd, maar daar hebben de bovenburen (14b) blijkbaar niet aan meegedaan.
Dat was in mijn jeugd wel anders. Toen moesten mijn ouders opdraaien voor het onderhoud van het hele pand.
14b werd gehuurd door maar liefst twee gezinnen.
↓Maar nu ontdek ik toch zowaar nieuwe dingen, zoals deze bossage die het hekwerk van mijn vader danig overwoekert.
Dat is ook typisch het jonge Kralingen. Veel (bak)fietsen - liefst op elkaar liggend - in een wilde tuin.
"Groen Links met veel geld," zeg ik dan.
↑Ach ja............de tussendeur. Daarachter stonden we te zoenen als het buiten koud was.
Ook vriendjes en vriendinnetjes ontdekten, op de vele feesten die ten huize Bruggencate gehouden werden, de prille liefde in het halletje tussen de twee deuren.
Wat me eigenlijk nooit is opgevallen zijn de raampjes boven de voordeur. En de leuning is nieuw.
↓Het huis van Verkoren staat eveneens te wachten op nieuwe bewoners, dus ook daar zal binnenkort een aannemer aan de slag gaan.
Verkoren was een arrogante, bekakte man die weigerde te groeten. In het weekend ging hij met zijn Duitse Staande jagen. Hij had een prachtige vrouw en een Chevrolet.
Hij lijkt wel of er meer gekocht, verkocht -en verbouwd wordt dan vóór de pandemie.
Deze foto's zijn in één laan gemaakt.
↑Ach ja............De Pelikaan.
Het studenten(senaats)huis (de bovenste twee verdiepingen) waar mijn lief begin jaren '70 woonde.
Ook hier waren twee voordeuren. Beneden woonde een notaris.
Manlief had de kamer middenvoor op de bovenste verdieping. Daar werden niet alleen economie bijlessen gegeven.😚
↑Het huis is al enkele decennia in deze prachtige, gerenoveerde staat.
De Pelikaan is verhuisd naar een pand elders in Kralingen.
↕Dit moet een tonnenklus zijn.
Aan de kanten gordijnen zie ik dat de oorspronkelijke bewoners er nu eindelijk uit zijn. Waarschijnlijk overleden.
De beuk is er een maand geleden ingegaan.
Ik vrees, wanneer ik naar de opengebroken kelder kijk, een huis met (te) veel ongewenste verrassingen.
Of zoals mijn Amerikaanse neef placht te zeggen:
"A week and a hammer."
Ik gok op een half jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten