Deze serie van acht afleveringen is een paar dagen geleden op Netflix verschenen.
Ik heb de serie achter elkaar uitgekeken. Vooral in het begin geen makkelijke opgave.
Vanaf de eerste minuut is het duidelijk dat het scenario zeer dicht tegen het waargebeurde verhaal aanligt. Dat komt hard en rauw binnen.
Het ging mij puur om het verhaal.
De Nederlander Herman Knippenberg speelde eind jaren zeventig een cruciale rol bij de opsporing van de beruchte seriemoordenaar Charles Sobhraj, die het vooral op backpackers voorzien had.
Knippenberg werkte in de jaren zeventig als diplomaat bij de Nederlandse ambassade in de Thaise hoofdstad Bangkok, waar hij op een dag werd geconfronteerd met de vermissing van twee Nederlandse backpackers.
Hij gaat op onderzoek uit en komt erachter dat kort daarvoor twee personen met geweld om het leven zijn gebracht in de buurt van Bangkok.
"Vervolgens heb ik de gebitsgegevens laten opvragen van de vermiste Nederlanders, en toen heb ik een identificatie van de stoffelijke overschotten georganiseerd in het politiehospitaal", vertelt de gepensioneerde Knippenberg aan EenVandaag.
De man bleek te zijn gewurgd en van de vrouw was de schedel ingeslagen. "Daarna, terwijl ze nog leefden, zijn ze met benzine overgoten en aangestoken. Dat konden ze zien omdat er roet in de longen zat." Knippenberg ging verder met zijn onderzoek omdat hij vermoedde dat de moordenaar meer slachtoffers had gemaakt. Ook ging hij op eigen houtje op zoek naar getuigen.
Sobhraj, een louche zakenman die in Saigon werd geboren als zoon van een Indiase vader en een Vietnamese moeder maar opgroeide in Frankrijk, zou in de jaren zeventig zijn eerste moord hebben gepleegd in Pakistan. Naar verluidt bracht hij in totaal minstens twaalf mensen om het leven. Vaak stal hij de identiteiten van zijn slachtoffers en wist hij zo de autoriteiten lange tijd te ontlopen of te slim af te zijn, wat hem de bijnaam 'het Serpent' opleverde.
De voor mij onbekende - misschien niet de beste - spelers, op ↑Jenna Coleman (uit de serie Victoria) na is uitmuntend gecast.
De uiterlijke gelijkenissen zijn treffend.
Dat de inmiddels ex-vrouw (die een prachtige carrière bij de VN heeft voltooid) van diplomaat Knippenberg↓ vindt dat haar rol in de speurtocht onderbelicht is gebleven begrijp ik wel.
Maar de goede kijker heeft wel degelijk door dat haar aandeel in deze zaak zeker zo groot is geweest als die van haar toenmalige man.
Het riep bij mij veel op. Walging, verontwaardiging, maar ook woede.
Hoe konden die backpackers (highe, wazige geesten) zo stom zijn?
Ze hadden het luxe westerse leven, waar ze zich als (zogenaamde) hippies zo tegen afzetten, de rug toegedraaid, waren op een bus naar het oosten gestapt en zochten daar toch het door Sobhraj aangeboden comfort op.
Maar er is nog een reden waarom deze serie mij zo aansprak.
Mijn nichtje (twee jaar ouder dan ik) kwam in die jaren naar Europa.
Een studente uit Madison, met kapitaalkrachtige ouders.
>>>Ik zeg er nu bij voorbaat bij dat het even geduurd heeft, maar dat ze goed is terecht gekomen. Ze is al jaren een zeer succesvol en gerespecteerd advocate.<<<
Maar we hebben het nu over de jaren '70.
Vietnam, rassenrellen, Koude Oorlog.....
Ook mijn nichtje verzette zich tegen de Amerikaanse consumptiemaatschappij.
In 1974 was ik bij mijn tante en oom, de meest gastvrije mensen die ik ooit gekend heb.
Mijn oom lag continu met zijn dochter overhoop.
Waarover?
Dat ze geen bh droeg bijvoorbeeld. Haar hippie kleren. Het vermoeden dat ze hasj rookte. Politieke meningsverschillen. Haar continue kritiek op ouders die haar toch wel financieel bleven steunen.
Haar slordigheid, haar gebrek aan discipline.....
Mijn oom was in die dagen Republikein.
Ik weet nog dat ik schrok van zijn uitvallen - ook naar mij.
In Nederland was net de eerste vestiging van Kentucky Fried Chicken geopend.
Toen ik vroeg of we daar een keer naartoe gingen viel hij boos uit:
"No, they support the Democrats. Daar gaan we geen eten halen. McDonalds is fine - maar geen KFC."
Achteraf vond ik het net zo idioot als het feit dat mijn moeder bij voorkeur niet bij de katholieke middenstand in Kralingen kocht. Maar ze was daarin minder expliciet dan mijn oom.
Ook mocht ik niet naar "zwarte" shows kijken.
Bill Cosby, Diana Ross......hij liep foeterend de kamer uit.
Mijn nichtje nodigde mij uit een nachtje bij haar te komen logeren. Ik herinner mij een stoffige studentenkamer, wierook, veel katten, zweverige types en vooral mijn verlangen snel naar huis te kunnen.
Zelden heb ik mij zo onprettig gevoeld.
Oom en tante hadden een heerlijk weekend gepland.
We zouden een tocht langs de Mississippi maken. Echt heel mooi.
Nichtje wilde het liefst kamperen.
Oom en tante hadden helemaal geen kampeerspullen en er was al een Holiday Inn geboekt.
De rit werd verpest door het onophoudelijke stangen vanaf de achterbank.
Ze weigerde in de Holiday Inn te slapen.
Mijn vader had, als ik het was geweest, de auto langs de kant gezet en mij een pak rammel gegeven.
Mijn oom wilde dat volgens mij ook. Het spuug spoot als gif uit zijn mond.
Godzijdank sliepen we in een Holiday Inn, wat ik als een ongekende luxe ervoer.
Tja, en toen in 1975/1976 kwam ze dus naar Europa.
Alles betaald door dad.
Bij ons ging het er echter anders aan toe. Mijn ouders lieten zich niet ondersneeuwen door een hippie uit de VS.
De eerste maanden verbleef ze her -en der bij familieleden en vrienden van haar ouders.
Ik herinner mij nog dat ze een bevriende kinderarts (niet mijn moeder, want die had het haar geweigerd en dat wist ze) vroeg haar de pil voor te schrijven.
De zeer ouderwetse, kinderloze man schrok zich kapot en wilde eerst een diepgaand gesprek (lees voorlichting geven), wat zij weigerde.
Vrij onverwacht vertrok ze naar Afghanistan - en god mag weten waar nog meer naartoe.
Ze zou onderweg baantjes zoeken en wist niet wanneer ze terug zou keren.
Mijn ouders weigerden verantwoording voor haar te dragen, wat ik heel begrijpelijk vond. Ik denk wel dat zij zich op dat moment realiseerden dat ze het met hun vier kinderen nog niet zo slecht getroffen hadden.
Voilà, vandaar mijn interesse voor de serie The Serpent.
Mijn nichtje had, wereldvreemd als ze toen was, net zo goed in de handen van seriemoordenaar Sobhraj kunnen vallen.
*******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten