We waren gisteren even bij Campolife om een koppelstuk voor de afvoerslang te ruilen.
Manlief was de verkeerde maat in de maag gesplitst. Nu bleek dat de juist maat uitverkocht was, durf ik dat in de maag splitsen wel stellig te verkondigen.
Op mijn verzoek kocht hij een tweede flap zodat we een wat drogere uitloop heb.
De bevestiging kostte, zoals altijd bij ons, moeite - maar het resultaat zag er gaaf uit.
Echter, we dedengeen oog dicht.
De wind rukte en duwde oorverdovend. Het was alsof iemand continu een garagedeur dichtgooide.
Een gevoelstemperatuur van 2℃ is ook niet echt een feest. Desondanks begaven wij ons moedig door de stromende regen naar de douches. We waren de enigen.
Terwijl manlief brood ging halen in Ooltgensplaat probeerde ik de ijskast aan de praat te krijgen.
Op elektrisch doet hij het sowieso niet. Op gas lukte het nu wel, maar de lucht uit het rooster sloeg direct op onze longen.
Ik belde Campolife. Het advies om hem toch maar uit te zetten volgde ik direct op.
Gelukkig hebben we een buiten koelbox, die ik vorig jaar in Zwitserland aanschafte toen de ijskast het ook begaf.
Maar met de regen moeten we oppassen dat hij niet nat wordt. De wind staat pal op de voorkant van de caravan.
Na het ontbijt reden we naar Dorst (Brabant) om daar bij een gigantische kampeershop het juiste koppelstuk te kopen.
Eindelijk iets wat goed ging.
Ik wilde Jacky even een plas laten doen, toen haar tuigje afbrak.
Volgens Google was er een hondenwinkel in Bavel, dus.....hup naar Bavel.
Niet zo vreemd dat we onderweg langs aspergekwekerijen kwamen.
↑Je zou denken dat winkeliers blij zouden zijn met klandizie. Toch?
Nou deze verkoper niet.
Ik had het kapotte tuigje meegenomen vanwege de maat. Er waren geen andere klanten te bekennen, dus riep ik zijn hulp in.
Nee, dat merk had hij niet. Zijn wijsvinger ging naar de andere kant van de winkel.
"Kunt u mij advies geven met de maat."
Zonder iets te zeggen liep hij de andere kant op.
Ik stond voor een wand vol tuigjes, waar ik geen wijs uit kon.
Alleen de prijzen vielen mij op. Vanaf €30,-
Met een lege winkelwagen verliet ik deze winkel.
Zelfs als deze Brabo de beste tuigjes verkocht, dan nog zou ik mijn geld niet in zijn kassa willen zien verdwijnen.
Terug bij de caravan kon ik mijn lege wastas niet vinden.
We zochten in de auto, in de laadruimte van de caravan, onder de caravan en in de dissel.
Niente, noppes.
En toen in de verte, herkende ik iets wat Miranda (eigenares van de camping) in haar hand had.
"Dat is mijn wastas," riep ik blij.
Ze had hem, ook gegrepen door de wind, aan de andere kant van de camping gevonden en wilde hem net weggooien.
We dronken thee met Flakkeese koek (een presentje van een dankbare "Weg van mijn moeder" lezer).
Via de livestream volg(de) ik het tenenkrommende kamerdebat.
Manlief heeft de zijflappen er voor de zekerheid maar afgehaald.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten