Het was een dag stil.
Manlief is niet lekker. Hij kampt al enkele dagen met een onrustige maag, to put it mildly.
Vannacht rook het tamelijk zuur in de caravan. Dat zegt genoeg.
Dus doen we het wat rustiger aan.
Gisteravond kwamen er Franse hippies tegenover ons staan met twee kinderen. Gelukkig maar voor een nacht, want deze wereldverbeteraars waren ook duidelijk niet blij met ons als overburen.
Hij had een paardestaart, zij een turquoise kapsel.
Echt je moest een zonnebril opzetten.
En is die verf niet slecht voor het milieu, vroeg ik mij af.
Ze gingen het dorp in en kwamen om half ef terug. En toen begon het slaan met de deuren.
Eindeloos.
Onze aardige "pietje precies" overburen, die een poging doen Engels te praten wanneer ik er in het Frans niet uitkom, zag mij in de deuropening staan.
Ze riep door het raam: "Ne pouvez-vous dormir?"
"Les portes - c'est terrible."
"Ah, oui - sans doute."
Nou, dat moeten de wereldverbeteraars gehoord hebben.
De kinderen waren trouwens hebbelijker dan hun ouders.
↓Knut en Helga zijn inmiddels vertrokken hoor - zoals de meesten.
Mensen staan hier maximaal twee weken, maar de meesten vertrekken naar een paar dagen.
Wij zijn een uitzondering op de regel. Zoals wel vaker.
Ik vond het kruidentuintje van Knut en Helga wel leuk op hun dak.↑
Hopelijk hebben ze het er wel afgehaald voor vertrek.
↓We hebben hele lieve achterburen.
Ze komen uit Bretagne en hebben twee hondjes die zo uit de Muppetshow zijn gestapt.
Van die zwarte voddebalen.
Wij vonden zijn oplossing om de trekhaak te beschermen wel heel bijzonder.
Het is een oud caravannetje.
↑Ik ben heel jaloers op haar keukentje in de voortent.
De manier waarop ze zich hebben geïnstalleerd doet vermoeden dat ze lang blijven.
11 dagen.
Vanmorgen liep ik, fris gedoucht, langs en zag Marmite op tafel staan.
Ik ben dol op Marmite, maar verbaasde me dat Fransen dat ook zijn.
Dus wees ik naar de grote pot en zei: "j'aime Marmite."
Ze antwoordde: "Moi aussi. Je suis anglaise."
Het gesprek ging meteen over in het Engels. Ze is 34 jaar geleden getrouwd met een Fransoos.
Maar met haar hoef ik niet meer te worstelen met mij "papa fume une pipe" Frans.
Gaat best goed, hoor.
Beter dan de Denen verderop. Ook leuke mensen (zij geschiedenislerares) maar ze spreken geen woord Frans en beklagen zich erover dat er hier geen of slecht Engels gesproken wordt.
Tja, dat is lastig.
Ze loopt nu alles op te zoeken in Google Translate.
Frans leren ze niet op de middelbare school, zo vertelde ze.
Hooguit op de universiteit.
Naast hen staan een paar weirdo's.
De vrouw spreekt onverstaanbaar Frans en probeert mij steeds aan te klampen met rare praat.
Ze hebben een omgebouwde lijkwagen als camper.
Jacky gromt wanneer ze langslopen.
"Pietje precies" en zijn vrouw staan recht tegenover ons.
Wielcovers die met haringen in de grond staan. Ik had het nog nooit gezien.
Ieder spatje wordt meteen weggewerkt.
Erg aardige mensen, trouwens - met hele dure spullen.
↑Campers schijnen nogal eens problemen te hebben met hun ruitewissers.
Vandaar waarschijnlijk dat deze eigenaar ze in deze stand heeft gezet. Al een week lang.
↓Als je een compacte camper hebt, is zo'n "kamertent" zo gek nog niet.
Ik zie dat best vaak.
Zijn er Nederlanders?
Ja.
Ik tel zo'n vier jeugdige stellen in tentjes die met een prik en een test op reis zijn en hopen dat niemand vragen gaat stellen.
Een leuk jong, verliefd koppel was nog maar halverwege hun fles rosé of ze verdwenen in hun tentje.
Ook zij ontkomen niet aan een bijnaam:
De wiptent.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten