Mijn gedachten gaan uit naar de Schotten die momenteel met ongekend zware regenval en overstromingen te maken hebben.
Het zijn de gebieden waar wij twee maanden geleden kampeerden.
Vanzelfsprekend dat er dan herinneringen naar boven drijven.
Deze bijvoorbeeld.
We stonden in Perth.
Het was een broeierige dag. Er verscheen een ouder echtpaar op iets wat tussen een fiets en een mountainbike in zit.
Ze waren doorweekt en moesten een piepklein tentje opzetten in de brandende zon. Hij was tamelijk lang, dus ik stelde mij zo voor dat hij met opgetrokken benen in zijn slaapzak kroop.
Ruimte om te zitten was er sowieso niet, laat staan iets te koken.
De man liep krom van de pijn. Er zat geen gram vet aan zijn ledematen.
Hij passeerde ons, doorweekt van het zweet, op weg naar de douche.
"Niet gezond," was ons commentaar vanuit de luie stoel.
Terug bij zijn tentje ging hij op de grond liggen en begon oefeningen te doen die duidelijk wezen op rugpijn. Zo liep -en zat hij ook.
Zijn partner leek nergens last van te hebben.
Ik gunde ze een dag om te recupereren, maar daar bleek geen sprake van.
De volgende ochtend (ik heb ze nooit iets zien eten of drinken) werd er ingepakt. Daar namen ze de tijd voor. Ik zou geen balans kunnen houden met al die fietstassen.
Opvallend was wat hij allemaal aantrok. Ja, zo'n strak wielrenpakje natuurlijk, maar ook knie -en arm beschermers en handschoenen
Hij trok een soort bivakmuts over zijn hoofd waarop een helm geplaatst werd. Als laatste zette hij een zonnebril op.
De vrouw was inmiddels al zigzaggend naar de uitgang gereden.
Hij probeerde op te stappen, maar kreeg zijn been niet omhoog.
Ik zag zijn gezicht vertrekken van de pijn.
Toen legde hij zijn fiets bijna plat, stapte er overheen en trok hem overeind.
Is dat even genieten, zo'n fietsvakantie.
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten