>>>We hadden ooit een paard in de tuin en een leger onder het bed.
Ook stond ik een keer om vier uur onder de douche en riep dat we met vakantie gingen.<<<
Vannacht.
Het zal een uur of twee zijn geweest dat ik mij omdraaide in mijn bed, mijn ogen opende en twee duiven naast mijn bed zag zitten.
Dicht tegen elkaar aan, bij de muur.
Ik richtte mij langzaam op en bleef kijken.
Ja, er zaten twee duiven.
Wat moest ik doen?
De deur naar de kamer stond open. Stel dat de hond er lucht van kreeg.
Weer keek ik naar de grond om er zeker van zijn dat ik het goed zag.
Ja, de duiven zaten doodstil tegen elkaar te slapen.
Ik moest iets doen.
Zachtjes boog ik over P. heen en probeerde hem wakker te fluisteren.
"Schat, er zitten duiven in de kamer."
Hij snurkte door.
En dus begon ik aan zijn dekbed te sjorren.
'Huh, wat is er?'
"Sssst, niet zo hard. Er zitten duiven naast mijn bed."
'El...'
"Nee, echt. Ze zitten naast mijn bed en ik ben bang dat Jacky ze ruikt.
Ik ga nu dus de deur dichtdoen."
P. zat rechtop in zijn bed en zei niets meer.
Ik deed de deur dicht en liep naar de duiven.
Toen zag ik mijn sneakers staan.
"O, gelukkig - er zijn geen duiven. Het zijn mijn schoenen."
Ik voelde me schuldig dat ik manlief, die de laatste week worstelt met een hardnekkig virus dat door de leukemie alleen maar hardnekkiger wordt, wakker had gemaakt.
"Trusten schat. Sorry."
Maar ik had mijn hoofd nog niet op het kussen gelegd of de duiven waren er weer.
Ze zaten ook op zolder.
Maar hoe waren ze binnengekomen? Was er iets misgegaan met de bouw?
Moest ik de aannemer morgen bellen?
Ik draaide me om en keek naar de grond.
Op dat moment gaf mijn blaas mij een seintje.
Terug bij mijn bed besloot ik de schoenen in de kast te zetten.
De duifjes op honk.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten