Frankrijk

 

Ik fiets op 6 juni - "D-day" - over het eiland.

Een vredig, rustig Schouwen.

 

Geen donkere wolken. Behalve in mijn hoofd.

Ik zie het leven door een zwarte bril.

 

 

Het jonge spul wuift en ziet er groen en gezond uit.

Ik wuif niet terug.

 

Ik denk aan ons gastgezin in Normandië.

We zaten aan de keukentafel en zij vertelden over "le débarquement des Alliés."

 

Veel Normandiërs waren niet blij met de plotselinge invasie van de geallieerden.

De Duitsers waren goede klanten gebleken.

Zij hadden goed betaald voor al het heerlijks dat Normandië te bieden had.

De geallieerden kochten niets. Ze hadden zelf alles bij zich.

 

Hun land werd verwoest.

 

Ik vraag me af hoe het er hier uitziet wanneer er tanks door de tarwevelden rijden en bommen op de boerderijen vallen.

 

Er moet meer geld naar defensie.

Ik hoor zorgwekkende taal van de premier en de minister van defensie.

Het woord "oorlog" is gevallen.

Ik fiets verder. 

 

 

Weer passeer ik zo'n mooi Nederlands tafereel.

Kalveren in de wei.

Als er oorlog komt, met wie dan?

 

Turkije? Rusland? Leiders met ego's en lange tenen.

Een EU-land?

Of loopt het in ons eigen land uit de hand?

 

Hoe gaat zo'n oorlog eruitzien?

Krijgen we honger?

Moet ik een kalf invriezen?

 

Gaan we het Verenigd Koninkrijk kwijtraken?

 

Het EK voetbal begint zo.

In een onrustig land.

Een land dat continu wordt bedreigd door terrorisme. Doodeng.

 

Sport verbroedert?

Nee.

Mijn vader ging niet naar Berlijn.

Sport is politiek vergiftigd.

De moordaanslagen in München.

De boycot in 1980.

 

De onrust in Frankrijk is onheilspellend.

Voetbal kan daar echt niets aan veranderen.

 

Fransen staken bij het minste geringste.

Nu zijn vuilnisophalers ergens kwaad over. Ze halen het afval niet op waardoor Parijs binnen no time een tweede Napels zal worden.

 

Als de boeren niet boos zijn (ik ruik nog de rottende bloemkolen aan de kant van de weg in Bretagne), dan zijn de piloten wel ontevreden.

 

Kun je eigenlijk alweer benzine krijgen?

 

Er is ruzie tussen Air France en de KLM.

Een gevaarlijke ruzie.

 

De hele wereld is geagiteerd.

Je voelt het.

Het maakt me bang.

 

Al die korte lontjes kunnen een enorme knal veroorzaken.

 

Dan fiets ik langs een veld vol koolzaad.

 

Mooi, maar ook de kleur van verraad, bedrog en haat.