Barmhartig

Jeroen Pauw had dinsdag een goede avond. Hij scoorde met iedere vraag. 

Minister Grapperhaus houdt ervan om met scoops te komen, of hij heeft interviews slecht in de hand.

Eerst ging het over Russische software: grappig genoeg "spywall." Vervolgens kwamen de Syriëgangers aan bod, met name de kinderen.

Na de gebeurtenissen in Indonesië is men met de neus op de onplezierige feiten gedrukt..

Dat zoiets zou gebeuren verbaasde me niet. De vraag was wanneer en waar.

Ik weet dat, nu IS bijna geen thuis meer heeft in het Midden-Oosten, aanslagen als deze zullen toenemen in de rest van de wereld.

Ook in Nederland.

Gelukkig liet de premier vandaag weten dat Nederland geen IS-kinderen uit Syrië zal ophalen.

Ik bemerk bij mijzelf dat ik de schrijnende beelden van (stervende en gewonde) kinderen weerzinwekkend vind.

Een oorlog maakt ook slachtoffers onder de kleinsten. Maar in veel foto's en filmpjes zie ik propaganda.

Kinderen gebruiken om je doel te bereiken.

Menselijk schild.

Hoe gruwelijk is dat.

Zoals die acht maanden oude baby die omkwam bij de protesten aan de grens met Gaza.

Wat deed een acht maanden oude baby daar?

Iedere gezond denkende ouder zal zijn kind in veiligheid proberen te brengen, ver weg van geweld.

Toon ik geen barmhartigheid?

Ach, laat ik het anders stellen. Ontkom ik aan een aanslag als ik barmhartig ben?

Veiligheid is niet meer te garanderen.

Maar voorzorgsmaatregelen kun je wel treffen. Hoe meer hoe beter.

Syriëgangers wisten, toen ze Nederland verlieten, dat ze niet meer terug mochten komen. Dat ZIJ kinderen hebben gekregen is HUN verantwoordelijkheid, niet die van Nederland.

Ik heb met die kinderen te doen.

*****