Vandaag was de dag waar bijna de hele wereld naar uitkeek.
Een feministische, gescheiden Meghan Markle uit de VS, met gemengd bloed - maar zeker niet blauw, werd prinses en hertogin tegelijk.
Wat had ik met haar moeder te doen die daar moederziel alleen in de kerkbank zat, omringd door vreemden met een volkomen vreemde achtergrond en cultuur.
Ik begreep dat zij het enige genode familielid van de bruid was.
Ze verloor vandaag haar dochter. Die dochter, daarentegen, leek van de hele ceremonie te genieten.
Genieten zonder enige emotie. Ook niet toen ze alleen de kerk binnenliep.
Hoe anders zat dat bij Harry. Ik zag hem worstelen.
Had Meghan zich voorbereid zoals ze zich ook voorbereidde op een rol in een Amerikaanse tv-serie?
Het moge duidelijk zijn dat er veel gedoe vooraf was.
Maar ook deze celebrity wedding was allesbehalve conventioneel.
De Afro-Amerikaanse bisschop Curry deed zijn naam eer aan.
Zijn bevlogen preek zat vol politieke statements.
Het was his moment of fame.
Ik genoot van de gezichten in de kerk.
De jonge Windsors keken nieuwsgierig naar oma. Die bleef jammer genoeg buiten beeld, maar keek erg zuur op het eind toen het volkslied aan haar werd opgedragen.
Ik zag vooral veel ongemak, met name bij die arme Harry.
Die had geen zakdoek bij zich om het zweet van zijn voorhoofd af te vegen. Zijn vrouw leek veel minder moeite te hebben met de geestdriftige bisschop.
Een schouwspel was het zeker.
Mijn gevoel zegt dat dit huwelijk geen stand zal houden. Dit gaat niet werken.
De feministische, vrijgevochten Meghan wil op een gegeven moment uit die gouden kooi ontsnappen.
Sorry, ik hoop anders. Maar dit gevoel had ik al bij de aankondiging van de verloving in november.
Markle ging haar grootste rol spelen.
De kleine barstjes die nu al te zien zijn zijn een voorbode voor erger.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten