Even over tienen zette manlief mij af bij de baan van Royal Liverpool in Hoylake.
Ik had afgesproken in de Mastercard Marquee (aan hole 3) met onze Open vrienden. Het was een warm weerzien.
K. kreeg zijn £110,- Ik schat de duurste £110,- ooit uitgegeven.
Van de mensenmassa schrok ik. Het was een gedrang van jewelste.
K. vond het idioot dat ik een mondkapje droeg, maar dat interesseerde me niets.
Zolang het droog was wilde ik buiten zijn en dus verliet ik de tent toen Pieters en Luiten op de derde hole verschenen.
En Joost zag me.
↓Ik sloot aan in de goed doorlopende rij voor de merchandise tent om wat shirtjes te kopen.
De prijzen waren exorbitant hoog. Desondanks zag ik Amerikanen gretig graaien in de rekken.
Maar hoofdsponsor Boss verkocht slecht. Verkopers kwamen zelfs achter mij aan: of ik niet even wilde kijken naar de prachtige truien. Ze vergaten erbij te zeggen dat die onbetaalbaar waren.
En toen begon het echt nat te worden: van die vette nevelregen.
Ik kon de MC marquee nog makkelijk binnenkomen en dronk een koffie met S. en K.
K. wilde naar huis. Hij was bijna twee weken van huis (eerst naar de Scottish -en nu The Open) en voelde zich schuldig jegens zijn vrouw. Dus vroeg hij hoe laat manlief mij kwam halen en of hij een lift kon krijgen naar zijn logeeradres, vlakbij de baan.
In die dampende tent wilde ik niet blijven, maar op de baan was het geen doorkomen aan.
De grond werd glad en drassig.
Bij het verlaten van de marquee schrok ik van de rij wachtenden. Als er iemand wegging, mocht er een naar binnen.
No way dat ik ooit die tent nog inkwam.
Duizenden paraplu's zochten een weg naar tribunes of een strategische plek langs de fairway.
Ik besloot naar de practice grounds te gaan.
Onderweg appte ik manlief of hij ons om 14 uur al kon komen halen.
Van tevoren hadden we al uitgevogeld waar dat zou zijn. Ook K. zou die kant op komen.
Voor de practice grounds moest ik de baan verlaten en via een brug naar de andere kant van de weg lopen.
Hier werd opnieuw mijn entreebewijs gecheckt en ging de tas op de security band.
Al mijn hoop was gevestigd op Tommy Fleedwood, maar helaas. Het toernooi is niet echt spannend vanwege de voorsprong die de Amerikaan Harman heeft op de rest.
Hij liep gisteren na zijn laatste putt de baan af, zonder zijn gevolg (marker e.d.) te bedanken.
Ik zag de kleddernatte tribune, met paraplu's in mijn nek, echt niet zitten.
Een marshall was zo lief om een nog droge stoel voor mij de pakken zodat ik vlak achter de spelers kon zitten.
Zij vormden de laatste drie flights van het toernooi.
↕Jon Rahm.
↕(Winnaar) Brian Harman.
Zij begonnen al doorweekt aan de laatste dag van deze major. Gelukkig is het niet koud.
Zelfs de cameraman kon vocht op de lens niet voorkomen.
Wie durft nu nog te zeggen dat golf een mooi weer sport is?
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten