**************************************
Met blijdschap geef ik kennis van: de daling der leukocyten.
Hoe dat zo ineens kan?
CLL is letterlijk en figuurlijk een niet te bevatten ziekte.
Een gezond mens heeft een leukocyten waarde van 6-10.
P. kreeg in 2002 een uitslag van zesenvijftig "toebedeeld." Zo werd CLL bij hem ontdekt.
Die waarde steeg het eerste jaar gestaag en daalde daarna langzaam -maar heel constant. Niemand begreep iets van die daling, die tot 2009 aanhield.
Twee jaar geleden gingen de leuco's omhoog. Eerst langzaam, maar de laatste maanden leek dat alarmerende vormen aan te nemen.
Nu terugkijkend en eigenlijk ook dankzij die infectie in het been kan voorzichtig de conclusie getrokken worden dat de leukocyten heftig op die ontsteking(en) hebben gereageerd.
De laatste meting in het Ikazia was 139. Okee, die meting verschilt van die in de Daniel den Hoel. Maar toen de oncoloog vandaag met een grote grijns 94 zei sprong ik bijna een gat in de lucht.
Nederlanders zeggen - als je te euforisch dreigt te worden - JA MAAR...............
Ik realiseer mij heel goed dat ik volgende maand in een heel andere stemming kan zijn na de bloedcontrole.
Dat zien we volgende maand dan wel weer.
De wereld is niet vergaan en P. hoeft (nog) geen chemo.
******************************************************************
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hallo Ellen,
Gefeliciteerd met de daling. Pluk de dag en geniet er van, en denk niet aan de sorres van morgen of what ever. Misschien dat die leukocyten niet tegen ontstekingen kunnen en P. ongemerkt een nieuw middel gevonden heeft! Groet, Hetty
Een reactie posten