Het is zaterdag.
De gordijnen gaan pas om kwart voor tien open. Geen zonnestraal die mij eerder wakker maakt – vandaar.
Wel andere stralen: regen. Veel regen.
Eerst dan maar naar - het ons inmiddels vertrouwde - Café des Arts om de overheerlijke Lavazza café te drinken.
Ik zie de baas in het piepkleine keukentje de eitjes klutsen voor P's omeletje.
De stamgasten begroeten elkaar hartelijk met twee zoenen. Ook de mannen doen dat. Ze kletsen aan een stuk door terwijl ze hun café noir aan de bar nuttigen.
Ik geniet van de gemoedelijke reuring.
Een blond geverfde Peggy Bundy (Married with Children) van dik in de veertig bedient vandaag. Ik wil haar fotograferen, maar durf niet.
Ze ziet er oogverblindend uit.
In het hoog getoupeerde, pluizige haar zijn glitters en andere ondefinieerbare versierselen gepind.
Ze draagt een paarse latex legging en een strakke witte tuniektrui met een diepe v-hals. Haar vetrolletjes komen daar goed in uit, maar het maakt haar alleen maar sexier.
Het wit komt terug in haar majorette laarsjes die mooi afsteken tegen het paars van de legging.
Om haar nek heeft ze een paars strik geknoopt. Haar kleding is wel doordacht.
Het is ordi – maar ik vind het leuk om naar haar te kijken. Ze straalt humor uit.
Locals, die groenten en fruit op de markt hebben gekocht, komen een café drinken. Sommigen (al) iets sterkers. Om warm te worden.
Ik ga dit café missen. Vooral de ambiance.
P. heeft in Rotterdam al gezegd dat hij naar Nevers wil.
De receptionist van ons hotel in Sancerre haalt zijn schouders wanneer ik dat zeg. “Wat is er zo bijzonder aan Nevers?” wil hij weten. Ik moet het antwoord schuldig blijven.
We pakken de auto in en gaan naar Nevers.
Le Coq Hardi is alweer het vierde hotel -en (zoals het zich nu laat aanzien) leukste hotel tot nu toe.
Monsieur Le Coq (in chef-tenue) toont ons enkele kamers om ons vervolgens zelf een keuze te laten maken.
We hebben een kamer met een prachtig terras, alwaar ik dit blog zit te schrijven.
Inmiddels is het droog en probeert het zonnetje door te komen. Ik hoef maar even op te kijken om een prachtige panorama in het vizier te krijgen.
We horen vogels – meer niet.
P. zit in de tuin te tekenen.
Le Coq Hardi in Pouilly sur Loire is een authentiek Frans hotel, dat ik voornamelijk vanwege de ligging (direct aan de Loire) en de goed aangeschreven keuken heb uitgekozen.
€75,- (exclusief ontbijt) vinden wij weer een reuze meevaller.
Ik verbaas me erover hoe voordelig we uit zijn deze vakantie.
Of is Nederland gewoon zo godsgruwelijk duur?
**********
1 opmerking:
Er is weer een probleem met blogger. Ik kan momenteel niets plaatsen. Balen!!
Een reactie posten