Vijf jaar bloggen

Dit is mijn 2251ste blogje.

Over vijf jaar gerekend lijkt me dat geen slecht resultaat.

En dan te bedenken dat ik twee jaar geleden (op de zwak moment) me heb laten verleiden tot een grote schoonmaak.

Wikipedia: Een weblog, ook wel blog genoemd, is een website waarop regelmatig – soms meermalen per dag – nieuwe bijdragen verschijnen.......

Vert-el-sels voldoet wel aan dat criterium.

Enkele vragen aan de jubilerende blogger.

Waarom ben je vijf jaar geleden gaan bloggen?

Ik las dagelijks de blogjes van Hanneke Groenteman en reageerde zo nu en dan. Hanneke plaatste die reacties.

Haar blog sprak me aan, vanwege de variëteit.

Ik was toen al met mijn boek bezig en dacht dat het schrijven van korte stukjes een goede vingeroefening zou zijn.

Een eenmansbedrijfje - zo voelde en voelt het. Iets van mijzelf.

Waar schrijf je over?

 Iedereen en alles, overal en nergens.

Ik houd geen rekening met mijn lezers. Zij moeten eten wat de pot schaft.

Maar het menu is heel gevarieerd. De ene keer pittig, de andere keer zoet.

Er zal heus ook weleens een flauwe hap tussen zitten.

Het aantal stamgasten stijgt (desondanks) nog steeds.

Heeft Vert-el-sels je leven veranderd?

Jemig, dat klinkt nogal hoogdravend.

Ik kijk wel beter om me heen. Heb oren en ogen open. Ben alerter. Beleef de dag intenser.

Het cameraatje en blocnootje zitten standaard in mijn tas.

"Een goede blog ordent je gedachten," schreef Arnold Karskens me. Hij heeft gelijk.

Je schrijft trouw. Is dat moeilijk?

Je went jezelf handigheidjes aan. Als ik een dag totaal geen inspiratie heb, dan grijp ik naar You Tube of een sterke cartoon.

Als ik vantevoren weet dat ik een dag niet kan bloggen, dan zet ik een Vertelseltje in de koelkast - klaar voor gebruik.

Er moet iedere dag 'gescoord' worden.

Schrijf ik een dag niet, dan voelt dat alsof ik mijn tanden niet heb gepoetst.

Reaguurders?

Haha, ja dat is een woord met een slechte connotatie.

Vert-el-sels is geen one issue blog en roept geen discussies op.

De moderator staat wel aan, maar ik hoef eigenlijk nooit een reactie te weigeren. Met uitzondering van iemand die iets te dichtbij kwam en seksuele toespelingen maakte.

Oh ja, en na het Mediadebat in 2007.

Dat was in De Unie onder leiding van Fransisco van Jole, die vlak daarvoor wat clashes had gehad met GeenStijl. Ik nam het op voor de afwezige redacteuren van GS.

Dat heb ik moeten bezuren. Sindsdien staat de moderator aan.

Andere bloggers? Favorieten?

Ik heb een aantal favorieten, die hun plaatsje op Vert-el-sels hebben.

Niet dat ik het inhoudelijk altijd met ze eens ben, maar ze schrijven pro Deo zinnige dingen.

Dat vind ik knap.

Vooral voor hen, die met regelmaat en op eigen houtje bloggen, neem ik mijn petje af: omdat ik weet dat er veel tijd en denkwerk in gaat zitten.

Soms word ik moe van een onderwerp, zoals de afgelaste lezing van Von der Dunk. Dat wordt dan zo uitgemolken. Ik heb er dan ook niets (orgineels) meer aan toe te voegen.

Je hebt niemand die jou redigeert. Is dat lastig?

Ja, dat is soms lastig.

Maar ik haal er ook bij 'echte' columnisten van 'echte' kranten, die ervoor betaald worden en bovendien de beschikking over een redactie hebben, regelmatig fouten uit. Dat geeft wel een satanische voldoening.

Maar beste interviewer, het is inmiddels 03.00 uur. Dit is mijn derde blog binnen vierentwintig uur. Mijn ogen branden. Ik voel dat ik fouten ga maken. Wat dacht je ervan?

Tot over vijf jaar?

'Day by day' is mijn motto.

Dat geldt ook voor Vert-el-sels.

******