63

De Hema trakteert mij vandaag op een heerlijke tompouce.

Het is mijn verjaardag.............daarom.

De buren links, rechts en beneden zijn geveld door (complicaties van) de griep.

Allen zijn 70+.

Allen hebben de griepprik gehad.

Wij zijn nog op de been.

Mijn handen zijn ruw van het wassen.

Dit virus richt schade aan, zeker bij ouderen.

Tja, daar behoor ook ik toe.

63 jaren.

552.227 uren.

33.136.667 minuten.

1.988.200.042........seconden.

Als kind vond ik dat een "eind van je leven" leeftijd.

Mijn kleinzoon zal me ook met die ogen aankijken. Terwijl ik hoop over 14 jaar nog een stedentrip met hem te kunnen maken.

Zou ik het om willen draaien? Zou ik zesendertig willen zijn?

Neen. Voor geen goud.

Toen ik zesendertig was zag de wereld er heel wat beter uit dan nu.

Wij hobbelen rustig verder.

Zesendertigers rennen......met een mobieltje.

Er zijn wel overeenkomsten met 28 februari 1955.

Het was koud.

Er waren veel mensen ziek. Mijn vader kon zelfs niet mee naar het ziekenhuis.

In het holst van de (zondag)nacht werd mijnheer De Haan, een medewerker van opa's kantoor, gebeld. Hij had een auto en kon mijn moeder naar het Bethesda aan de Oostmaaslaan brengen.

Life is a circle.

Ik woon nu een paar honderd meter vanwaar mijn moeder mij het leven schonk.

Morgen begin ik aan mijn 23.012e dag.

*****