18 mei, 2020

Om hús


Het is iedere ochtend blij wakker worden met de koeien in de weide.
De boer heeft uitloopstallen.

Het is een moeizame start van de week.
We zijn laat.
Er moet een was op de hand gedaan worden.

Daarna naar Joure voor boodschappen.

Ik moet nog een afspraak maken bij de orthopeed aangezien mijn voet lastig blijft doen.

Morgen belt de uroloog. Nu ik zoveel medicijnen tegen de hoge bloeddruk slik, moet de nierfunctie goed in de gaten worden gehouden.

Verderop staan Westfriezen (aardige mensen) met een prachtige nieuwe Fendt van maar liefst 5.15 meter (groter dan de onze dus).

"Lastig hè, dat de sanitaire gebouwen dicht zijn ik vind het maar niks?!"

Ik vind gezeur maar niks. Wij zijn dolblij dat we de stad uit konden.

"Nou ja, dat wisten we. Wij zijn zelfvoorzienend. U toch ook?" Ik wees naar de blinkende Fendt.

"Nee, hoor. Wij hebben geen douche. U wel?" Ze keek me ongelovig aan.

Ik knikte.

"Maar dan moet je wel vaak water halen."

"Ja, dat nemen we op de koop toe. Wij zijn er erg blij mee."

Ze wees naar een waterzak die aan een tentstok hing. "Dat is onze douche. Maar het water is koud..
En we hebben een kinderbadje gekocht waar we een beetje in poedelen."

Ik probeerde mijn lachen in te houden. "Ja, je moet creatief denken."

Wij hebben vorig jaar speciaal naar caravans met een aparte douche gezocht, omdat wij graag op landelijke, idyllische campings staan.
Er waren weinig caravans die aan die specifieke wens voldeden, maar ik weet zeker dat Fendt ze wel bouwt.

Aan de andere kant staan Friezen die overdag naar hun caravan komen en thuis slapen.
Ik loop een stukje van de auto naar de caravan met hem op.

"Koude wind hè?!" Een typisch Nederlandse stiltevuller.

"Ach, valt toch wel mee? Vorige week was het erger volgens mij."

"Nou, ja misschien wel. Maar ik vind het een koude wind."

"Alles beter dan regen," probeerde ik.

"Nou, de boeren snakken anders naar regen."

Ik was bij de caravan. Dit was weer een obligaat campingpraatje.

Boerin A. zit op haar haperende grasmaaier.

Terug van de boodschappen loop ik het dorp in om boerenvla te kopen.
Lekker met deze aardbeien.


Omdat ik geen zin heb in een grote afwas vanavond heb ik vast voorbereidingen getroffen.
Dit kan zo de oven in.

Geen aangekoekte ovenschalen.

Nee, ik heb online een paar honderd van dit soort bakjes gekocht.

Kamperen is een kwestie van praktisch denken.
******

Geen opmerkingen: