Een heerlijke dag aan het water.
Niet te warm, niet te koud.
De camping staat vol. Na het Hemelvaartweekend is de vuilnisman niet geweest.
De containers liepen over en dreven boerin A. tot wanhoop.
Gisteren heeft ze een deel eruit gehaald (smerig werk) en in de schuur gezet.
Ik heb voor het eerst in twee weken langer dan tien minuten op een stoel gezeten.
Als je kampeert ben je altijd fysiek bezig, vooral ik.
Ik hou van een opgeruimde caravan en van een opgeruimde plaats.
Het kampeerhuishouden is heel wat leuker dan thuis.
Die fysieke inspanningen maken mijn hoofd leeg en dat is precies wat ik nodig heb.
Het verging mij niet goed.
Door hele gedoe van/met/rond Covid-19 raakte ik overspannen en namen de psychosomatische klachten, die ik vaker bij zware stress had, toe.
Deze "escape to the country" zal hopelijk de mist uit mijn hoofd doen verdrijven.
De psyche is een gecompliceerde materie.
Bewust of onbewust - ik trek mij alles aan.
Toen de bloeddruk door dit alles echt veel te hoog werd (waardoor ik inmiddels vier remmers slik), ging ik mij ook daar druk om maken.
Hier in Friesland moeten de zorgen uit mijn hoofd waaien.
Ik lijd aan knuffelhonger.
Mijn kinderen en mijn kleinzoon, wat mis ik ze. In plaats van fysiek contact zeg ik dat ik heel veel van ze houd.
Ik lijd aan knuffelhonger.
Regelmatig whatsappen we en dan is Mop zo hartverwarmend lief.
Hij geeft er duidelijk blijk van dat hij ons mist.
We worden overladen met digitale kusjes. Hij laat de kaarten zien die ik stuurde. Hij praat zoveel beter. Hij is fysiek en verstandelijk zo gegroeid.
Wat gaat dit hard.
Ik lijd aan knuffelhonger.
Ik wil zijn zachte huid tegen mijn gerimpelde wangen voelen. Zijn mollige armpjes om mij heen, ik wil niets liever. Ik wil zijn jonge hart voelen kloppen.
Ik lijd aan knuffelhonger.
Wanneer die honger gestild wordt, bepaalt een meedogenloos virus.
**********
Geen opmerkingen:
Een reactie posten