Rampzalige reis.
Er staat volgens Google 4,5 uur voor. Wij tellen er dan, vanwege de caravan en de nodige stops, een uur bij.
Het begon al met een rommelig vertrek. Ik zag dat de kastdeur nog open was en stapte in een losstaande, ongeremde caravan die dus achteruit ging rijden. Gelukkig niet hard en hij stopte op tijd.
We vertrokken met vier verse croissants van Madame om 8.50 uur.
Vaarwel heerlijke Elzas!
Met weemoed namen we afscheid.
In Zuid-Limburg, vlak over de grens, had ik een boerderijcamping besproken.
De eigenares had wel drie keer gevraagd of we contant konden betalen.
"Heeft u wel €22,50 bij u?"
We zouden Luik vermijden.
Ik had de ANWB telefonisch om advies gevraagd.
Volgens de man was er niets aan de hand.
Maar wij vertrouwden het niet - en terecht zo hoorden we later van andere kampeerders.
Na Strasbourg zouden we Saarbrücken - Trier volgen.
Na 20 km kwamen we in een lange file terecht. Daar bleven we anderhalf uur in.
Convoi Exceptionnel, volgens manlief.
Okee: uit de file gegaan, onszelf vastgereden in een woonwijk, maar uiteindelijk op de juiste route via Saverne gekomen. We vermeden Strasbourg.
11.50 uur: Pfff, eindelijk reden we op de péage naar Saarbrücken.
Wat een energie -en tijdverspilling.
Maar het werd nog veel erger.
De Duitse autobahn is een aaneengesloten Baustelle. We boften nog dat het geen doordeweekse dag was.
Ook daar waren we door vrienden voor gewaarschuwd.
En een stel Berliners, die we in Italië spraken, waren nota bene helemaal via Leipzig gereden en toen naar beneden afgezakt.
Vanaf Saarbrücken, toen de benzinemeter nog maar net over de helft was, tot België geen benzinestation te bekennen.
Ja hoor. Benzine alarm.
We weten dat je dan nog een eind door kunt rijden, maar zover waren wij al en het heuvelachtige landschap slurpt veel brandstof van auto met caravan.
Bij Prüm in de Eiffel ben ik van de weg gegaan.
Maar het bleek nog tien kilometer eer we in het dorp waren.
Ik zag een tankstation en zette de auto voor de pomp.
De automaat werkte niet. Geen mastercard, geen Visa, een europas.
Gevloek en tranen.
Manlief ging de raarste capriolen uithalen middenin het dorp.
Ik keek stomverbaasd toe hoe lenig de caravan de auto volgde.
Dat was met de Sprite niet gelukt.
We vonden toch nog een tankstation. Op vijf liter na was de tank leeg.
In de auto heb ik de boerin van de Kersengaard gebeld dat we verlaat zouden zijn.
Was geen probleem, maar weer vroeg ze of ik wel contant geld bij me had.
Als je aan het einde van je Latijn bent, valt die Limburgse vraag fout.
"Ja mevouw, dat vroeg u ook al toen ik reserveerde en toen heb ik u verzekert dat ik contant kon betalen."
Precies acht uur later reden we het erf op.
Natuurlijk ben ik meteen gaan betalen.
Een prachtige plek.
En nu.............................RUST!!!
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten