Dat er over deze zware, vijf weken durende strijd een speelfim werd gemaakt is meer dan terecht.
Alle aandacht ging uit naar De slag om Arnhem, maar deze moeizame inname van de toegang tot Antwerpen en de rest van Nederland verdiende absoluut meer aandacht dan het tot voor kort kreeg.
Voor de exacte details lees dit.
Ik ben met een geboren Zeeuw getrouwd.
Zijn vader werd vlak na de oorlog huisarts op Walcheren. Het eiland stond nog grotendeels onder water.
De dokter deed zijn visites per roeiboot.
Een beetje huiverig begonnen we aan de Netflix film, maar we groeiden er langzaamaan in.
De opnames zijn gelukkig grotendeels in Zeeland gemaakt.
De cast bestond uit (voor ons) onbekende acteurs en dat was een verademing. Op hun spel heb ik geen aanmerkingen.
Ook het verhaal is niet slecht.
Wel moesten we de ondertiteling aanzetten. Dat hebben we vaak met Nederlandse speelfilms.
In godsnaam - laat dat Zeeuws achterwege. Het was erbarmelijk slecht en hinderlijk (vooral voor Zeeuwen).
Mijn man merkte terecht op dat er geen (huis)arts in Zeeland Zeeuws sprak. Ze hadden allemaal in Holland gestudeerd en kwamen ook grotendeels van boven de rivieren.
Dus een huisarts die (slecht) onverstaanbaar Zeeuws spreekt in een film slaat nergens op.
Dit hebben we eerder ervaren, onder andere bij "De Storm" en de verfilming van het boek van Franca Treur -"Dorsvloer vol confetti."
Het Zeeuws was tenenkrommend.
Dat het bombardement op Westkapelle, een essentiële factor in de bevrijding van Walcheren, werd genegeerd vonden we een misser.
Kritische noten over een film waar 75 jaar naar is uitgekeken.
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten