(Gezien de grote hoeveelheid foto's waar ik waarde aan hecht heb ik met dit blog gewacht tot ik goede wifi had.)
Verona 29 september:
Een stad die nooit gaat vervelen, temeer daar we altijd nieuwe
dingen ontdekken.
↑De auto parkeerden we in de supermoderne “Cittadella
garage,” waar boven de parkeerplaatsen rode (bezet) en groene (vrij) lampjes
branden. Niks geen kaartje of betalen.
We konden met onze (autostrada) Telepass naar binnen en
naar buiten. Aan het einde van de maand gaat het automatisch van de rekening
af.
Ik weet niet hoe vaak we er nu geweest zijn. We hebben een paar opera’s gezien in de Arena – waar om half elf al een lange rij bezoekers stond.
Mondkapjes en coronapas verplicht.
Wij liepen snel door de toeristische zones. Via kleine straatjes en steegjes vonden wij een aantal interessante kerken en de Duomo. Ook hier was de controle streng.
↕Piazza delle Erbe
↓Piazza Santa Anastasia,
met links
Chiesa di San Pietro
Een stel Duitsers probeerde via de uitgang naar binnen te
komen. Zij wilden niet betalen, -geen mondkapje op en al helemaal geen
Coronapas overleggen. Ik hoorde ze schelden en tieren.
Toen ze vlak naast me op de trap wilden gaan zitten vroeg
ik of ze afstand wilden houden. De hele trap voor de kerk was verder leeg.
De man begon me uit te schelden en ik verliet mijn plek
zonder te reageren. Het enige wat ik zei toen ze hun fietsen pakten was:
“schön das wir wieder reisen können, nicht wahr?!”
Het weerwoord bleef uit.
↓Chiesa San Pietro
↓Op weg naar de kathedraal.
↕Duomo
↑Wanneer de rij bij de kassa te lang is gaat het licht op rood.
Covid-voorzorgsmaatregelen.
↑Residentie van de kardinaal
↕Prachtige oevers van de Adige.
↓Op weg naar onze lunch.
kwamen we langs het wereldberoemde balkonnetje dat wij in rustiger tijden meerdere keren bezochten.
↑Maar in het najaar van 2021 staat er een lange rij wachtenden bij Casa di Giulia.
Trattoria Al Pompiere.
Het plan om lekker te gaan lunchen lukte dit keer
wonderwel.
In de Michelingids werd een trattoria in een steegje
aanbevolen. Ik belde en maakte een reservering voor buiten.
Twee prosseco’s, water, halve fles
rode wijn, twee voorgerechten, twee hoofdgerechten, pane è coperto en twee
espresso’s voor €98,-.
Eens temeer het bewijs hoe schandalig duur het in
Nederland is.
Een absolute aanrader.
Bediening, sfeer, eten: alles was top!!
↓Op de weg terug naar de parkeergarage.
Jacky wijst ons de weg en negeert tegemoetkomend hondenverkeer.😍
↕We liepen weer langs de Arena.
Het was precies 15 uur en de kassa's gingen net open.
Nu zag ik mijn kans schoon. Er was geen toerist te bekennen.
Voor “Vertelsels” een paar foto’s maken, dat wilde ik.
Het kost tegenwoordig €10,- om een kijkje binnen de eeuwenoude muren te nemen. Er zou die avond een concert zijn.
Vroeger waren de plaatsen op de stenen trappen ongenummerd en kon je gaan zitten waar je maar wilde. Dat is veranderd. Waarschijnlijk omdat Italianen met enorme koelboxen om zes uur al hun plaats zochten en de opera pas begon wanneer het donker was.
In de catacomben hoorde ik een donkere stem regelmatig luid zeggen: “mondkapje op, alstublieft!”
Toen ik buiten kwam stond er alweer een rij bij de ingang.
Wij wandelden verder naar de parkeergarage met een rugzak vol indrukwekkende herinneringen.
Verona gaat nooit vervelen. Daarom blijven wij terugkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten