13 februari, 2022

Vanaf 20 februari werd het nog moeilijker


Hij liep met zijn twee zonen de wachtkamer binnen en zocht een vrije stoel.
Drie vrije stoelen.

Zijn houding was mokkend. Hij straalde irritatie uit.

"Geen parkeerplaats te vinden en nu ook geen stoel op anderhalve meter."

"Zullen we dan maar blijven staan, pa?" 

Hij gaf geen antwoord en liep naar de balie.

"Hoelang gaat het nog duren?" 

"Uw vrouw is nu binnen, mijnheer." Ze kende de man duidelijk, want naar zijn naam vroeg ze niet.

"Gaat maar zitten."
Hij wees naar twee stoelen in de wachtruimte. 

Zelf ging hij heen en weer banjeren over de gang - druk in de weer met zijn iPhone.

Een deur ging open en daar verscheen eerst een dikke buik, gevolgd door de rest van het postuur. 
Kind nummer drie was een meisje, die bij het gynaecologisch consult aanwezig was geweest. Een teenager.

Pa wenkte de jongens dat ze konden vertrekken. Hij liep voor de vrouw -en drie kinderen uit.
Volkomen ongeïnteresseerd.

"Ik word 20 februari ingeleid, Sjaak."

"Wat zeg je ma, wanneer," vroeg een van de jongens enthousiast. "Wanneer komt de baby?"
De knul pakte de hand van zijn moeder.

"Ik heb wel nachtdienst de 20ste." 
Hij draaide een Zware van Nelle die hij buiten zou gaan roken.

Ze stonden met zijn vijven stil in de gang, voor een van de wc's.

"Ja, het moet gehaald worden, Sjaak. Dat heb de dokter zo beslist. En nu moet ik naar de wc."

Hij verlangde naar de ontspanning die het shagje zou geven en moest zich verbijten - maar bleef toch wachten.
De kinderen waren blij uitgelaten.

Pa stapte weg en zocht steun bij de gangmuur. Hij liet het hoofd zakken.
Het vooruitzicht dat hij nog een mond moest voeden baarde hem zorgen. En zijn leeftijd? Moest hij er een tweede baan bij nemen? Kon hij nog wel naar naar cluppie?

Angst kon hij alleen kwijt in kribbigheid.

"Nog een Kameraadje, hè pa?"

"Misschien wordt het wel een meisje," zei de oudste.

Pa bleef in zijn sombere gedachten verzonken.

De wc-deur ging open. "Hè dat lucht op zeg." 

Ze zag hem daar staan. "Zullen we gaan, Sjaak?"

Hij kwam in beweging. Ze pakte zijn arm en keek hem liefdevol aan. De affectie werd echter niet beantwoord.

Dat was voor het laatst 9 maanden geleden geweest.
*****

Geen opmerkingen: