Het moet gewoon, een stukje schrijven over een onvoorspelbare tijd.
Mooie, leuke blogjes zijn momenteel ongepast en ik kan het ook niet. Mijn brein voelt als een moeras waar ik in wegzak.
Ik ben bang!! Daar schaam ik mij niet voor.
Wie nu nog gelooft dat we in vredestijd leven is behoorlijk naïef.
Ik zit dit stukje te tikken in het restaurant van ons hotel. De andere gasten babbelen gezellig.
Ik zit somber in een hoekje. Te piekeren. Te tikken.
Manlief is terug naar de kamer. Moe - maar hij wil ook het nieuws volgen.
Wij zijn twee dagen in Westerbork. De caravan moet morgen gehaald worden in Emmen.
Op weg hiernaartoe (3 uur) stond Radio1 aan, met uitstekende informatie.
In de kamer switch(t)en we van CNN naar de BBC en natuurlijk de NPO. Nieuwsuur sprong er gisteravond uit. De Hoop Scheffer vertrouw ik.
Ongehoord Nederland van Arnold Karskens, de propaganda zender van Thierry Baudet, mag wat mij betreft mij gecensureerd worden. "Griezelig fout," zou mijn moeder zeggen.
Ik heb het al vaker gezegd: Poetin is een gefrustreerde oud KGB/Stasi agent die het niet kan verkroppen dat de Sovjet Unie uiteen is gevallen en voormalige Oostbloklanden nu vrije staten zijn.
De vergelijking wordt gemaakt met het begin van de Tweede Wereldoorlog. Daar kan ik gedeeltelijk in meegaan.
Hitler was ook gefrustreerd na het verliezen van de Eerste Wereldoorlog. Een korporaaltje met een enorm minderwaardigheidscomplex.
Poetin heeft het in zijn KGB/Stasi tijd iets verder geschopt, maar blijkens zijn laatste twee toespraken vertoont hij hetzelfde getergde, tirannieke karakter.
Die laatste toespraak over de inval blijkt trouwens eerder opgenomen. Daarin zie je wel weer gelijkenis met Hitler en de zogenaamde onderhandelingen met Chamberlain. De invasieplannen waren al gesmeed.
Ik ben geen helderziende. Hoe nu verder?
Sancties lijken Poetin niets te doen.
Dit is een oorlog veroorzaakt door één man. Een geïsoleerde man.
Gevaarlijker kan niet. En hoe staat China hierin? Ook een vreesfactor.
Poetin was bij de opening van de Olympische Spelen en heeft de president van China daar gesproken.
******
Vandaag hebben we Kamp Westerbork bezocht.
Een behoorlijke tippel van drie kilometer heen en drie kilometer terug. Alle weerselementen vergezelden ons op onze tocht. Bar en boos.
In Westerbork kocht ik vanmorgen nog een warme sjaal (vergeten).
Brok in mijn keel.
Tachtig jaar na dato (Westerbork 1942-1945) heeft de tirannie van één man Europa weer haar greep.
*****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten