Een lagedrukgebied deert ons niet

Het was te verwachten. Eens moest het weer omslaan en dat begon gisteren.

We ervoeren een onrustige nacht in een schuddende caravan. De windvlagen zo vlak aan zee zijn niet mals.

Vanmorgen scheen de zon even, zodat we vliegensvlug de luifel uitrolden om te drogen. Maar na nog geen uur begon het weer te miezeren, dus moesten we hem (gelukkig droog) weer optrekken. Zo blijf je in beweging. Ik deed mijn handwasje en manlief verzorgde de watervoorziening.

Daarna reden we, regenpakken aan, naar Aberdaron. Koud was het gelukkig niet.

Het strand is verdeeld in twee zones: rechts no dogs, links dogs. ↓Van lekker zacht (schep)zand kun je niet spreken.

We volgden het slechte voorbeeld van andere hondenbaasjes en lieten Jacky de vrije loop – wat ze heerlijk vond. Ik liep door tot het einde. Manlief keerde halverwege terug.

↕Het weer kan binnen een paar tellen omslaan. Zo heb je prachtig zicht, zo loop je door laaghangende bewolking. 

↑Vol ongeloof keek ik naar kleine kinderen in zwemkledij vergezeld door dik ingepakte ouders. Het is vakantie en dan schuwen de Britten het slechte weer niet. Al is het maar voor een uurtje, ze moeten en zullen naar het strand.

↓Naast ons staat een klein campertje met een echtpaar en twee Dalmatiërs. Voor de honden hebben ze een lichtgewicht tentje opgezet, maar vannacht durfden ze de honden niet alleen in die tent te laten.

Ze balen vreselijk. “We used to have a big caravan, but I sold it. Now we’re trying this. Gosh, what a mistake I made.”

Ja, daar heeft hij nu enorm veel spijt van. Ze kunnen hun kont niet keren in dat campertje, zeker met twee grote honden is het allerminst comfortabel. Maar iedere dag pakken ze alles in en gaan ze met de camper op stap. Ook dat is een heel gedoe.

Met dit weer is het natte spul in zo'n kleine ruimte het ergste. 

Ons uitzicht vanuit de caravan verandert telkens en is boeiend. Ik ben erg blij met ons comfort. 

Straks zet ik thee en gaan de scones in de airfryer.

*****