Oh j(n)ee! Moederdag

"Wat wil je voor moederdag hebben?"

De vraag kwam van manlief.

"Niets - ik ben je moeder niet." Het klonk kribbig.

P. was bang dat ik verdrietig zou zijn wanneer moederdag aan mij voorbij zou gaan.

En ik weet niet wat mij meer irriteerde: het zielig gevonden worden of geen moederdag.

Na mijn weekendboodschappen (aardbeien zijn vanwege moederdag vijftig cent duurder - grrrrr) dacht ik mijzelf eens te verwennen met een lekker zeepje.

Bij Douglas was het druk.

Begrijpelijk.

Voor het bord met moederdagaanbiedingen stonden twee jongedames, Blackberry en iPhone in de aanslag. Volgens mij is dat standaard.

Ze waren een beetje opgefokt.

"Jezus, morregu is 't moederdag, Sjan. Wat moet ik nou?"

"Ja, klote Jol. 'K wee nie. Smoesje verzinnen."

Ineens keken ze mij aan. Verwachtingsvol.

Alsof ik wel even de smoes kon verzinnen.

"Wist u 't?..................van moederdag. Ik ziet 't nu pas. Echt klote."

Ik knikte. 

"Koop dan hier iets lekkers voor je moeder."

"Nee, ze is allergisch voor parfum. Krijg ze vlekken van," zei Jol.

Ik keek naar haar vriendin Sjan.

"Wat is het probleem dan? Kun je morgen niet naar haar toe?"

Sjan: "Mijn moeder is dood. Lekker makkelijk...................nou ja, in dit geval dan."

"We zouden morregu naar 'Gooische Vrouwen' gaan met nog een vriendin en daarna zouden we gaan steengrillen."

Rot zeg. Stomme moederdag. Ben met Pasen nog bij dur geweest."

"En heeft die vriendin dan geen moeder waar ze naartoe moet?"

Ik had meteen spijt van mijn nieuwsgierige betweterigheid.

"Nee, die dur moeder woont in Suriname."

De dames stonden al peinzend op hun mobieltjes te knagen.

Hoewel ik liever doorging met het ruiken aan flesjes vond ik dat ik het tweetal niet alleen kon laten met hun dilemma.

Dus kwam ik met de - voor mij verlossende - oplossing:

"Neem je moeder mee naar Gooische Vrouwen."

Mijn (Rotterdamse) instinct zei me welk antwoord ik kon verwachten en had gelijk:

"JA, DÀHÀG!"

****