Iedere dag is het anders, ons uitzicht.
Vannacht kon ik niet in slaap komen. De hele camping was in diepe rust, maar ik lag te woelen en mij kwaad te maken op mijzelf en mijn snurkende echie.
Om zes uur was ik nog wakker.
Mijn immer vroege tante in Langedijk zou bijna opstaan en haar riedeltje op Facebook zetten.
En toen was het half tien en werd ik wakker.
Brak en niet lekker.
Een paar uur later, na een diazepam, wist ik mij te verzetten tegen de malaise.
Er moesten levensmiddelen in huis gehaald worden.
Interlaken heeft een Migros en een grote Coop. Maar Interlaken bevalt mij niet.
Twee dagen geleden waren we er om wandelschoenen te kopen (waarover in een ander blogje).
De parkeergarage deed niet aan kaarten, dus moest ik naar boven om mijn SFR 50,- te wisselen.
TE belachelijk voor woorden.
Ook op parkeerterreinen wordt alleen cash geaccepteerd.
De hoofdtaal in de betaalautomaat is......................Arabisch.
En dat is ook het straatbeeld.
Dus voor boodschappen wil(de) ik niet naar Interlaken.
P. reed de camping uit en sloeg rechts af.
"Ik vraag het wel even aan de bakker." Daar was hij al twee dagen klant.
Ik had op internet een supermarkt gevonden. Echter, de bakker vond dat we naar de buren moesten - een piepklein winkeltje dat bruine bloemkolen, overrijpe tomaten, zachte komkommers en verlepte sla verkoopt.
Ik kocht uit beleefdheid (klein potje crème fraiche SFR 3,15) binnen wat dingen en vroeg naar de supermarkt - want ik wist dat ie er was.
Ja, dan moesten we het dorp uitrijden, und da und da und da.
"Bitte, schreiben Sie es auf."
Dat deed ze met tegenzin.
"Aber die sind geschlossen bis 4 Uhr."
Wij reden terug langs de camping (we hadden dus linksaf moeten afslaan) en waren verbaasd dat de andere kant van Beatenburg veel luxer was.
Het was drie uur en de supermarkt was OPEN.
Een keurige winkel waar ik wel diep in de buidel moest tasten, maar die alles heeft.
We durfden het eindelijk aan: een terras. Een terras met een fantastisch uitzicht.
Eerst registreren.
Zwitserland heeft exact dezelfde regels als Nederland.
De parkeerterreinen bij de kabelbaan stonden vol.
De kabelbanen zaten vol.
De bussen zaten vol.
De treintjes (naar de Jungfrau) zaten vol.
Onze achterburen vertelden dat ze vier keer moesten overstappen.
Dat doen wij dus niet.
Trouwens, de koeien hier zijn helemaal niet paars.
*******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten